باوجود نرم افزارهای زیادی که امروزه ما را احاطه کرده
اند، شاید یادآوری اینکه این رشته نسبتا جدیدی است سخت باشد. درحالی که
زبان‌های برنامه نویسی اولین بار در دهه ۱۹۵۰ ظاهر شدند، ده سال پس از آن
بود که ناسا و یک مهندس نرم افزار پیشگام به شکلی که می‌دانیم برنامه نویسی
کرد.
مارگارت
همیلتون یک مادر ۲۴ ساله با مدرک ریاضی بود که به عنوان یک برنامه نویس
برای MIT در سال ۱۹۶۰ کارش را آغاز کرد؛ و درحالی که ما فکر می‌کنیم برنامه
نویسی کار پسران است، جالب است که یکی از پیشگامان این رشته یک زن بوده
است. همیلتون کار خود را با این فکر آغاز کرد که از شوهرش که در دانشگاه
حقوق هاروارد مشغول تحصیل بود پپشتیبانی کند، اما ناسا ظاهر شد.
آزمایشگاه
MIT که همیلتون با آن کار می‌کرد و اغلب دخترش لورن را آخر هفته‌ها و
شب‌ها با خود می‌برد، در سال ۱۹۶۱ به عنوان بخشی از رقابت رئیس جمهور جان
اف کندی با روسیه درمورد فضا در سال ۱۹۶۱ با ناسا قرارداد بست. همیلتون و
تیمش کدی برای اولین کامپیوتر پرتابل جهان نوشتند که او را تبدیل به
کارشناس مهمی در نرم افزار سیستم کرد. اگر بتوانید باور کنید، هیچ بودجه
نرم افزاری در برنامه‌های اصلی ماموریت آپولو وجود نداشت و در نظر گرفته
نشده بود. چنان که همیلتون در مصاحبه خود در سال ۲۰۱۵ گفت: «وقتی اولین بار
وارد آن شدم، هیچکس نمی‌دانست آن چیست و ما چه کار می‌کنیم. درست مثل غرب
وحشی. هیچ دوره‌ای در این باره وجود نداشت.» همیلتون پیوسته پیشرفت می‌کرد و
در نهایت تبدیل به مدیر تیم توسعه نرم افزاری آپولو شد و روی خطاهای سیستم
تمرکز داشت. این توجه او به جزئیات و مهارتش در حل مشکلات سهم زیادی در
فرود آپولو ۱۱ روی ماه داشت. کد اصلی همیلتون برای آپولو ۱۱ اکنون در
GitHub در دسترس است.
