اختصاصی «تابناک باتو»؛ توفان سندی در سال ۲۰۱۲ سواحل شرقی ایالات متحده را درنوردید و بناگاه با انحرافی غیرمنتظره به سمت غرب و خشکی های نیوجرسی متمایل شد. البته توفان هاروی که هنوز هم رخت برنبسته، پیش بینی می شد که در تکزاس فرود بیاید؛ اما پرسشی که در ذهن همه می چرخد، این است که مقصد بعدی آن کجاست؟!
حال که توفان ها در مسیر خود مرگ و خرابی بسیار به بار می آورند، چرا بشر نباید علم بیشتر و بهتری در مورد رفتار توفان ها داشته باشد؟ دلیل آن مشکل بودن پیش بینی رفتار طبیعت است. با این حال پیشرفت تکنولوژی کمک بزرگی به ما کرده است.
مقصد بعدی تو کجاست؟
توفان اندرو که در سال ۱۹۹۲ قلب فلوریدا را نشانه گرفته، تنها در شهرستان میامی‌دید، پانزده تن را به کام مرگ کشاند و صد هزار خانه را تخریب کرد و ۲۶ میلیارد دلار خسارت به بار آورد. این توفان تا قبل از وقوع همتای خود، کاترینا، مرگبارترین توفان در تاریخ ایالات متحده بود. در آن زمان دانشمندان تنها دو راه برای تخمین قدرت توفان داشتند؛ تجزیه و تحلیل سرعت باد به وسیله ی هواپیما و مقایسه ی تصاویر ماهواره ای توفان با عکس های توفان هایی که در گذشته رخ داده اند. برای تعیین مقصد بعدی توفان امیدشان به یافتن الگویی در تغییر مسیر توفان های گذشته و همچنین امید به پیروی توفان کنونی از آن الگو بود. تمام این روش ها به آنها این امکان را می داد که مسیر توفان را تنها سه روز پیش از وقوع پیش بینی کنند که این پیش بینی با به طور میانگین حدودا ۵۰۰ کیلومتر خطا همراه بود.
اما پس از توفان اندرو دولت و دانشمندان دریافتند که برای نجات زندگی انسان ها در توفان های پیش روی، باید تلاش بیشتری کنند. این درک جدید باعث تحقیقات تازه و در پی آن نتایجی شد که توانایی هشدار هرچه زودتر به مردمی که در معرض توفان قرار دارند را بهبود بخشید.
ردیابی توفان به روش امروزیسازمان هواشناسی آمریکا از سوپر رایانه هایی رونمایی کرد که به صورت موثری توفان ها را بر اساس وضعیت فعلی جوی و نه توفان های رخ داده در گذشته پیش بینی می کنند. این مدل ها توانایی پیش بینی وقوع توفان ها را تا پنج روز افزایش داده اند. همچنین میزان خطای پیش بینی مسیر توفان نیز کاهش یافته است. اکنون مسیر توفان تا پنج روز پیش از وقوع و با خطای ۵۰۰ کیلومتر و همچنین سه روز و خطای کمتر از ۱۵۰ کیلومتر پیش بینی می شود. امید به این است که این میزان از این هم فراتر رفته و به توانایی پیش بینی و در نتیجه هشداری هفت روزه به مردم دست پیدا کنند.
خسارت آمیزترین عنصر یک توفان باران یا باد همراه آن نیست، بلکه طغیان اقیانوس هاست. این امواج می توانند سیل را به درون شهرها جاری سازند؛ آن هم در مناطقی که خارج از محدوده ی پیش بینی شده ی وقوع توفان هستتند و به همراه گردبادهای گرمسیری مسئول بیش از نیمی از تلفات انسانی در نیم قرن گذشته هستند. با این حال مردم اطلاعات کمی در مورد آنها دارند. به همین دلیل، مرکز ملی توفان های آمریکا هشدارنامه هایی مربوط به این امواج و نقشه هایی که مکان های مستعد وقوع سیل را نشان می دهند، منتشر می کند. این مرکز هشدارهایی پیشاپیش در مورد تندبادها نیز می دهد.
اما هنوز چیزهای زیادی هست که ما نمی دانیم، قدرت توفان ها می تواند غیرمنتظره افزایش یابد، سرعت توفان اندرو تنها طی سی و شش ساعت از ۱۲۰ کیلومتر در ساعت به ۲۶۵ کیلومتر در ساعت رسید. مسیر توفان ها نیز میتواند به طرز گیج کننده ای تغییر یابد. هرگونه تغییری در دمای آب یا بادهای مجاور می تواند الگوی یک توفان را به هم بریزد و ترکیب پیچیده ی اثرات آن شدت یک توفان را غیر قابل پیش بینی کند.
فرانک مارکس، رئیس تحقیقات توفان شناسی سازمان هوا و فضای آمریکا می گوید که ما توانایی پیش بینی تشدید توفان را نداریم؛ اما امیدواریم و به دست خواهیم آورد.
