اگر به تاج انواع خاصی از درختان بلند از
جمله اکالیپتوس، صنوبر سیتکا و کاج ژاپنی نگاه کنید ممکن است متوجه یک
پدیده منحصربفرد شوید: شاخه‌های بالاتر یکدیگر را لمس نمی‌کنند. این پدیده
که با نام «تاج‌های خجالتی» شناخته می‌شود موجب الگوهای گسسته‌ای در سایبان
جنگل می‌شود که چشم انداز کاملا خیره کننده‌ای ایجاد می‌کند.
از
آنجا که دانشمندان اولین بار در سال ۱۹۲۰ مطالعه درباره این موضوع را آغاز
کردند، تاج‌های خجالتی بین درختان گونه‌های مختلفی در سراسر جهان مشاهده
شده اند. تاج‌های خجالتی صرف نظر از نوع و محیط درخت، به نظر می‌رسد همیشه
زیبایی یکسانی دارند و با شکاف هایی شبیه کانال‌های پرپیچ و خم، ترک‌های
زیگزاگی و رودخانه‌های مارپیچی شناخته می‌شوند.
درحالیکه
هیچکس کاملا مطمئن نیست چرا درختان این رفتار منحصربفرد را از خود نشان
می‌دهند، چندین فرضیه توسط دانشمندان مطرح شده است. یک احتمال این است که
شاخه‌های درختان (به خصوص در مناطق بادخیز) به یکدیگر ضربه می‌زنند. فرضیه
دیگر این است که گیاهان همیشه سبز با این کار نور مطلوب برای فتوسنتز را
دریافت می‌کنند؛ و یکی از برجسته‌ترین فرضیه‌ها این است که شکاف‌ها مانع
تکثیر حشرات مزاحم می‌شود. تنها چیزی که درباره این روند شگفت انگیز مسلم
است این است که تاج‌های خجالتی یک پدیده فتوژنیک هستند.
فتبارك الله احسن الخالقين. خالق هستي نهايت زيبايي هاست.