46سال پیش در چنین روزی جزیره بحرین، استان چهاردهم
ایران در پی جدایی از سرزمین مادری، اعلام استقلال کرد و به کشوری مجزا
تبدیل شد؛ ایران اولین کشوری بود که این استقلال را به رسمیت شناخت.
مجمع
الجزایر بحرین از قدیم بخشی از امپراتوری ایران و قسمتی از سرزمین ایران
بود، اما در دوره انحطاط قاجاریه، دولت انگلستان از ضعف دولت مرکزی برای
جدا کردن این جزیره از ایران استفاده کرد. این کشور به موجب چند قرارداد با
بحرین به تدریج بر نفوذ خود در آن سرزمین افزود و چندی بعد نیز اعلام کرد
از شروع قرارداد با بحرین امپراتوری انگلیس در واقع شیخ بحرین را مستقل از
ایران شناخته است.
اعتراض ایران به دولت
انگلیس در آن زمان حاصلی در بر نداشت و حتی پس از جنگ جهانی دوم نیز لوایحی
در ایران به تصویب رسید و به موجب آن دولت ایران موظف شد که نسبت به احقاق
حقوق ایران در بحرین اقدام کند.
با این
حال دولت ایران در زمان پهلوی بار دیگر نسبت به حق حاکمیت خود بر بحرین دست
به اقدام زد. بر این اساس دولت در سال 1335 بحرین را به عنوان استان
چهاردهم ایران اعلام کرد و از شیخ سلمان بن احمد الخلیفه شیخ بحرین خواست
که وفاداری خود را به ایران نشان دهد. کار به جایی رسید که ایران تهدید به
اقدام نظامی برای بازپس گیری بحرین کرد. این رویه اما پس از چند سال رفته
رفته تغییر کرد و انگلیسی‌ها شاه را متقاعد کردند از حق حاکمیت بر این
جزیره چشم پوشی کند.
"سر
دنيس رايت" سفير اسبق انگلستان در ایران در سال 1346 طي گزارشی به دولت
متبوعش می نویسد که شاه تمايلي به استفاده از نيروي نظامي براي "اشغال
بحرين" ندارد، ولي به ملاحظه افكارعمومي مردم ايران نمي‌تواند از "ادعاي
مالكيت بحرين" بدون دستيابي به امتياز ديگري دست بردارد. گفته می شود شاه
متقاعد شده بود با قبول حاکمیت ایران بر جزاير ابوموسي و تنب بزرگ و كوچك
از بحرین چشم پوشی کند.
روند
قانونی جدایی بحرین از ایران در سال 1349 با گزارش دولت هویدا به مجلس
آغاز شد. کمتر از یکسال بعد از آن تهران و منامه مرزهای دریایی میان خود
را تعیین و تصویب و روابط دوجانبه در همه زمینه‌ها آغاز شد. سرانجام در روز
23 مرداد 1350 بحرین رسما اعلام استقلال کرد و ایران اولین کشوری بود که
استقلال آن را به رسمیت شناخت.
گزارش
تصویری زیر یکی از معدود آلبوم های مصور از جزیره بحرین پیش از استقلال از
خاک ایران است؛ این عکس ها که مربوط به سال 1331 است را "وی سندرز" عکاس
انگلیسی برداشته است. در آن زمان دولت انگلیس سعی داشت با گسستن پیوند
فرهنگی ایران و بحرین زمینه را برای استقلال این جزیره فراهم کند. "چارلز
بلگریو" فرستاده انگلیس برای 30 سال در این جزیره با نفوذترین چهره به شمار
می رفت و ماموریت داشت این هدف را محقق کند.
نمایی از بخش مدرن منامه با ساختمان های اداری و مسکونی
نمایی از ساحل شهر "المحرق" و قایق های شناور
سلمان بن حمد آل خلیفه امیر وقت بحرین در کنار دو فرزندش
درب ورودی بیمارستان زنان در منامه
عکس یادگاری چارلز بلگریو با کراوات هایش در منامه
کودکان در حال بازی در محوطه باز یک مدرسه در منامه
نمایی از کوچه های شهر "الحد" در بحرین
بچه ها در حال بازی کردن در یکی از مدارس تازه تاسیس انگلیسی ها در منامه
بلگریو در حال طراحی بخش قدیمی شهر منامه
سلمان
بن حمد آل خلیفه امیر وقت بحرین در ملاقات با چارلز بلگریو؛ او 30 سال در
بحرین ماموریت داشت. نفوذ بلگریو در میان آل خلیفه تاجایی بود که برخی
مورخان او را حاکم واقعی قطر می دانند.
سلمان بن حمد آل خلیفه امیر وقت بحرین در بازدید از مقر پلیس بحرین در کنار دو تن از فرستادگان دولت انگلیس
"چارلز
بلگریو" در حال سرکشی از نیروهای پلیس بحرین؛ او پایه گذار نیروی نظامی و
پلیس بحرین بود. او سرانجام در پی اعتراضات مردم این کشور را ترک کرد.
"چارلز بلگریو" در حال گفتگو با یکی از محصلان مدرسه تازه تاسیس انگلیسی ها در بحرین
نمایی از یکی از کوچه های "المحرق" و رهگذری که در حال عبور است.
بچه ها در حال بازی در ساحل دریا
همسر
"بلگریو" در حال آموزش به کودکان بحرینی؛ او توانست با حمایت امیر وقت
بحرین مدارسی در این جزیره تاسیس کند که در ان زمان به خاطر آموزش به شیوه
غربی مورد انتقاد بود.
نمایی از قصر امیر بحرین در "الرفاع"، روستای کوچکی از توابع شهر "دبا الفجیره" در نوار ساحلی کرانهٔ دریای عمان
خداییش شانس آوردند که از ایران جدا شدند.در همه زمینه ها پیشرفت کردند.الان بحرین را با قشم مقایشه کنید! خیلی خیلی حکومت ایران به بحرین رسیده بود الان مثل کیش بود دیگه اما مطمینا بحرین ده پله از کیش بالاتره ! 