اختصاصی «تابناک باتو»؛ مطالعات نشان می دهند که انزوای اجتماعی می تواند منجر به مرگ زودرس شود و همچنین شمار افرادی که با تنهایی مواجه اند، روز به روز در حال افزایش است.
سال های سال است که جامعه پزشکی در مورد شیوع چاقی هشدار میدهد، حال آنکه مطالعه ای تازه به خطری جدی تر برای سلامتی اشاره می کند که در حال رسیدن به مرحله ی بحرانی است؛ تنهایی و انزوا.
نتیجه ی این گزارش در مورد افزایش اثرات منفی حاصل از تنهایی و انزوای اجتماعی در جامعه و رشد روزافزون آن هشدار می دهد.
در این باره، جولیان هولت‌لونستاد، پروفسور روانشناسی دانشگاه یوتا و سرپرست این پژوهش در بیانیه ای اظهار داشت: ارتباطات گسترده ی اجتماعی، یک نیاز اساسی برای انسان تلقی می شود که این نیاز هم برای سلامت و هم صد البته برای بقا حیاتی است. ناگفته نماند، انزوای اجتماعی و زندان انفرادی، یکی از سنگین ترین مجازات برای مجرمین به شمار می آید. با وجود این، بخش رو به رشدی از جمعیت کشور ایالات متحده انزوای دائمی را تجربه می کند.
بنا بر این گزارش، برآورد می شود که بیش از ۴۲ میلیون تن بالای ۴۵ سال در این کشور از تنهایی مزمن رنج می برند. آخرین سرشماری در آمریکا نشان می دهد که بیشتر از ۲۵ درصد جمعیت این کشور تنها زندگی می کنند و بیش از ۵۰ درصد آنان مجردند.
خانم لونستاد می گوید: مدارک محکمی وجود دارد که نشان می دهند، انزوای اجتماعی و تنهایی به طرز چشمگیری ریسک مرگ زودرس را افزایش می دهد. هر چه جامعه مسن تر شود، اثر این انزوا روی سلامت عمومی بیشتر نمایان شده و درصد انزوا بالاتر می رود. بیشتر ملل دنیا به این موضوع باور دارند که دنیا در حال درگیر شدن با اپیدمی تنهایی است؛ چالشی که ما با آن روبه رو هستیم، ولی پذیرش این موضوع نیست، بلکه چگونگی مبارزه با آن است.
محققان اطلاعات پزشکی حدود ۳.۷ میلیون تن را از میان بیش از ۲۰۰ تحقیق جداگانه بررسی کرده اند تا به این نتیجه رسیدند، ولی این نخستین بار نیست که زنگ هشدار برای تنهایی به عنوان معضل سلامتی به صدا درمی آید.
مجموعه ی شواهد
در سال ۲۰۱۵ پژوهشگران دانشگاه یوتا اطلاعات سه میلیون تن را طی حدود ۳۵ سال گذشته بررسی کردند و نتیجه این شد که تنهایی و انزوا می تواند روی سلامتی ما تأثیر منفی بگذارد و حتی عمر ما را کوتاه تر کند؛ دقیقا مثل اضافه وزن.
محققان در این مطالعه تفاوتی میان انزوای اختیاری، یعنی کسانی که تنهایی را دوست دارند و انزوای غیر اختیاری (کسانی که خود را منزوی می دانند) قائل نشدند. آنان دریافتند، کسانی که تنها زندگی می کنند، ارتباطات اجتماعی نادر و پیوندهای اجتماعی کمی دارند و در معرض مرگ زود هنگام هستند. این موضوع به ویژه در مورد افراد زیر ۶۵ سال صدق می کند.
در این مقاله آمده است: با توجه به اینکه شواهد حاکی از افزایش تنهایی و انزوا در جامعه است، عقل حکم می کند که این دو معضل را به فهرست نگرانی های سلامت عمومی بیفزاییم. ادیبان، نویسندگان و مسئولین سلامت عمومی می توانند با نشان دادن توجهی بیشتر از خود به حل این معضلات کمک شایانی بکنند.
می پرسید چه آیتم های دیگری در فهرست نگرانی های سلامت عمومی وجود دارند؟
اگر بخواهیم چند نمونه نام ببریم، می توان به سوء مصرف مواد مخدر، چاقی، نبود سلامت روانی و رفتارهای جنسی غیر مسئولانه اشاره کرد.
یکی از محققین این مطالعه در مورد یافته هایشان گفت: ما با بالاترین میزان انزوا در یک قرن اخیر مواجهیم. با علم به اینکه انزوا در حال افزایش است، پیش بینی می کنیم که تا سال ۲۰۳۰ با اپیدمی احتمالی تنهایی روبه رو خواهیم شد.
این مطالعه همچنین یادآور می شود که ملت های توسعه یافته و مرفه، بیشترین درصد انزوا را در خود جای داده اند. پیش بینی می شود، این ارقام بیش از این افزایش یابند.
اطلاعات محکمی، سبک زندگی کنونی مردم و سرگرمی های آنان را با انزوا مرتبط می داند. با افزایش تعداد افراد دورکار، خوره های تلویزیون و معتادین به ابزار الکترونیکی، تنهایی به آسانی زهر خود را می ریزد؛ حتی اگر قصد این افراد از ابتدا تنهایی نبوده باشد. آسانتر شدن زندگی در روزگار مدرن ما، مثلا اینکه هر چیزی را که دوست داریم، می خریم و بدون اینکه از خانه خارج شویم، درب منزل تحویل می گیریم، به ما این امکان را می دهد که حداقل نیازی به خروج از خانه ی خود نداشته باشیم.
مطالعه ای مشابه در سال ۲۰۱۳ در انگلستان روی ۶۵۰۰ مرد و زن مسن به نتایج مشابهی منتهی شد. متن این مقاله که در ابتدای آکادمی ملی علوم انگلستان خوانده شد، بر این موضوع تأکید داشت که افراد منزوی و گوشه گیر و غیر اجتماعی، بیشتر از سایرین در معرض خطر مرگ زودرس هستند.
