اختصاصی «تابناک با تو»؛ در این گزارش شما با معروفترین پرونده های جنایی در کشورهای عربی آشنا خواهید شد که به راحتی از ذهن مردم کشورهایشان پاک نخواهند شد.
آدم کُش دانشگاه صنعاء:
« محمد آدم عمر اسحاق» مرد سودانی الأصل، ۵۲ ساله و قاتل دانشجویان در آزمایشگاه تشریح دانشکده ی پزشکی دانشگاه صنعاء بود. بنا به گفته ی خودش نام او هرگز از حافظه ی مردم یمن پاک نخواهد شد. او از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۰ میلادی ، ۱۶ زن و دانشجو را در سالن تشریح دانشکده ی پزشکی صنعاء پس از تجاوز به قتل رساند.
او اجساد را با چاقو قطعه قطعه می کرد. بنا به اعترافاتش، او پیش از آنکه به عنوان کارمند فنی در دانشکده صنعاء کار کند در خارطوم پایتخت سودان هم ۱۱ زن و کودک را به قتل رسانده بود. "آدم عمر" پس از دو سال فعالیت در صنعا و جلب اعتماد مسئولین دانشگاه از سال ۱۹۹۶ شروع به شکار قربانیان خود نمود. وقتی از او درباره ی تعداد قتل ها بازجویی شد گفت: «آنچه که پنهان کرده ام خیلی آمار و ارقام بیشتری است. من در کویت، چاد، آفریقای میانه هم کارهای بزرگتری کرده ام.»
نمایی از داخل دانشکده ی پزشکی صنعاء، محل وقوع قتل
روش او در کشتن بسیار مخوف بود. "آدم عمر" پس از کشتن زنان و دختران اجساد آنها را تکه تکه می کرد و سپس درون ظرف هایی می ریخت که با محلول ابداعی خودش پُر شده بودند. این محلول باعث تجزیه ی استخوان ها و گوشت بدن قربانیان می شد. روش انتخاب قربانیان اغلب تصادفی بود، برای مثال او دانشجویی را که در راهروی دانشگاه در حال خواندن درس بود، با زدن لگد بیهوش کرد و سپس او را به درون سالن تشریح برد و پس از تجاوز او را ذوب کرد. او اعتراف می کند که ریشه های کینه و غضب او به زمانی بازمی گردد، که مادرش در کودکی در جلوی چشمان او در خارطوم پایتخت سودان مورد تجاوز قرار گرفت. پدرش فرد متجاوز را به خانه کشاند، کشت، و او را قطعه قطعه کرد و در اصطبل خانه دفن نمود. در صبح تاریخ ۲۰ جولای سال ۲۰۱۱ میلادی عمرآدم اسحاق در مقابل چشمان ۳۰ هزار یمنی در حالیکه او را روی زمین خوابانده بودند با شلیک پنج گلوله به مجازات رسید.
حجاج محمد عادل السعدي، متجاوز کویت "محمد عادل" متجاوز کویت، ۲۷ ساله با اصالتی مصری در سال ۱۹۹۷ میلادی به کویت مهاجرت کرد. او مربی یک باشگاه بدنسازی بود و پس از دستگیری بر اساس شواهد و قرائن به تجاوز به ۱۸ کودک به وسیله ی تهدید با چاقو اعتراف کرد. پس از چندین محاکمه که آخرین آن در ۱۵ نوامبر سال ۲۰۰۸ بود، مسئولین کویتی او را به اعدام محکوم کردند. او در سال ۲۰۱۳ پس از تحمل چند سال زندان اعدام شد.
الجزایر، فصل شکار بچه ها
کشور الجزایر در دهه های اخیر شاهد روند رو به رشد کودک ربایی بوده است، تا جایی که در این باره مقاله ای تحت عنوان «حیوانات وحشی در خیابان های ما...فصل شکار بچه ها» منتشر شده است. اما سال ۲۰۱۳ کودک ربایی به اوج خود رسید و از معروفترین پرونده های کودک ربایی به دو پسر ۱۰ و ۹ ساله به نام های «هارون بو دیاره» و «ابراهیم حشیش» بود.
آن دو در مارس ۲۰۱۳ وقتی جلوی درب خانه شان با هم در حال بازی کردن فوتبال بودند ربوده شدند. بعد از مدتی اجساد آن دو نفر در چمدان و کیسه های پلاستیکی در یک ساختمان نیمه کاره پیدا شد. پس از چند ماه تحقیق و جستجو قاتل این دو کودک پیدا شدند و به جرم خود اقرار کردند. این ماجرا بحث های رسانه ای، سیاسی و اجتماعی مختلفی را در الجزایر برانگیخت و احساسات مردم این کشور را به شدت متأثر کرد.
یکی دیگر از کودک ربایی های منجر به قتل در الجزایر در سال ۲۰۱۶ میلادی رخ داد. «نهال سي محند» دختر چهار ساله ای که در یک جشن عروسی در هنگام بازی ربوده شد و پس از سه هفته پلیس جسد سوخته و استخوانها و لباس خونی او را در میان زباله ها پیدا کرد. این جنایت الجزایر را در بهت و حیرت فرو برد و تا به امروز قاتل این دخترک پیدا نشده است.پس از تأیید مرگ «نهال» هشتگ اعدام برای ربایندگان کودکان فضای شبکه های اجتماعی الجزایر را در نوردید.
در اینجا تصاویری از کودکان ربوده شده در الجزایر را می بینید که هر کدام از آنها موجی از اندوه را در میان مردم این کشور برانگیخت.
قاتل تارودانت، مغرب
در یکی از روزهای ماه آگوست سال ۲۰۰۴ میلادی مردم شهر «تارودانت» در کشور مغرب از درون یک دخمه ی دورافتاده در حاشیه ی این شهر گرم و ساکت استخوان های چند انسان را پیدا کردند. آنها پلیس را در جریان گذاشتند. پلیس جسد ۸ کودک ۱۰ تا ۱۷ ساله را در این کلبه مخوف پیدا کرد.
تحقیقات نشان داد که آنها در فرآیندی سه ساله به قتل رسیده اند. هیچ رد و نشانی از قاتل نبود. مظنونین یکی پس از دیگری مورد بازجویی قرار می گرفتند. سرانجام یکی از مأموران درون دخمه یک تکه کاغذ پیدا کرد، روی آن نوشته شده بود Hadi این کلمه تلفظ فرانسوی کلمه «الحاضی» بود.
الحاضی اسم دستفروشی بود که در آن اطراف به بچه ها خوراکی می فروخت. وقتی پلیس غافلگیرانه به او حمله کرد، الحاضی گفت: «خوش آمدید! برای نجات از عذابم منتظرتان بودم. دیگر نمی توانم بخوابم، هر شب بچه هایی که کشته ام به خوابم می آیند و گریه می کنند، همین دیشب به سمت من حمله کردند و دست و پاهایم را بستند و به سمت من سنگ پرتاب کردند.» در سال ۲۰۱۳ او به اعدام محکوم شد.
او پس از تجاوز به بچه ها، آنها را درون چاله ای می انداخت و رویشان را با پتو می پوشاند و سپس چمباتمه رویشان می نشست تا خفه شوند و بمیرند.
اجساد کودکان کشته شده توسط الحاضی به خانواده شان بازگردانده شد
التوربینی، قاتلی که مصر را تکان داد
رمضان عبدالرحمن معروف به «التوربینی» قاتل سریالی کودکان در مصر بود. او ۱۲ ساله بود که در یکی از کافه تریاهای ایستگاه راه آهن کار می کرد. مردی در آنجا بود که همیشه در آمد رمضان عبدالرحمن را به زور از او می گرفت. روزی عبدالرحمن تصمیم گرفت تا حق خود را از آن مرد بگیرد، اما فرد مورد نظر نه تنها حقش را به او نداد، بلکه او را به ایستگاه قطار برد وپس از تجاوز در زیر قطار انداخت.
اما او نمرد بلکه جراحاتی در صورتش ایجاد شد و ازآن پس بنا به اعترافاتش،تصمیم گرفت تا از جامعه انتقام بگیرد. او ۳۲ کودک را در طول سه سال پس از تجاوز به قتل رساند و اجساد آنها را درون ریل قطار و یا منبع آب می انداخت. او در سال ۲۰۰۷ دستگیر و به اعدام محکوم شد و در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۰ به دار مجازات آویخته شد.
این بهانه ست که چون بمن تجاوز شده پس برم منم تجاوز کنم
بنظر من متجاوزین اصلا تجاوز نشدن این بهانه آنهاست برای خوی وحشی گری