اختصاصی «تابناک با تو»؛ آیا تا به حال شده تصویر یک صورت را در جایی ببینید، در حالی که آن چیزی که دیده اید واقعا یک صورت نیست؟ اگر شما چیزهایی از این دست را دیده اید پس شما هم پدیده ی «پاریدولیا» را تجربه کرده اید.
پاریدولیا، پدیده ی «روانی» شناخته می شود که فرد را وامی دارد تا هر محرک تصادفی مبهم حسی (اغلب صدا یا تصویر) را مهم و معنادار تلقی کند. مانند دیدن تصویر حیوانات در ابرها، دیدن صورت یک مرد روی سطح ماه و یا شنیدن صداهای ریز و ظریف در صداهای ضبط شده وقتی که آنها را رو به عقب اجرا می کند.
به طور خلاصه پاریدولیا عبارت است از تفسیر اشتباه اشیا با بیش از یک روش، از طریق ربط دادن چند چیز به هم و سرانجام رجحان دادن چیزی که از نظر حجم برتری دارد.
در سال ۱۹۵۸ میلادی «کونراد کلاوس» این اسم را روی چنین حالتی گذاشت و گفت که انسان ها تمایل به جستجوی پدیده های غیرطبیعی و خارق العاده از طریق ربط دادن میان اشیای مختلف را دارند.
«کارل ساگان» ستاره شناس و نویسنده ی آمریکایی می گوید: مغز انسان ها برای ادامه ی زندگی و بقای بیشتر، به نوعی طراحی شده که بتوانند از لحظه تولد، چهره انسان‌های دیگر را به راحتی تشخیص دهند. با کمک این مکانیسم، آنها با جزئیات بسیار کم می‌توانند، دوست را از دشمن تشخیص دهند و چهره ها را بشناسند، این ساز و کار آنقدر کارآمد شکل گرفته که علاوه بر کاربرد اولیه خود حتی می‌تواند از طرح‌های مبهم نیز چهره دربیاورد.
اون چشمهای درخشان درون آتیش هم خوب بود. کاش همچین موجود غول آسایی واقعا وجود داشت که گهگداری حمله میکرد و انسانها را میبلعید. زندگی کمی هیجان پیدا میکرد