اختصاصی «تابناک با تو»؛ چرا فیلم تاریخی ساخته می شود؟ در جواب باید گفت به همان دلایلی که کتاب تاریخ خوانده می شود. تاریخ و شخصیت های تاریخی جذاب هستند. ما در کتاب های تاریخ چند سطر را به طور کلی می خوانیم. برای مثال می خوانیم که آنتونیوس عاشق کلئوپاترا می شود و برای رسیدن به او تلاش می کند.
وارد شدن به جزئیات و دراماتیزه کردن ماجرا بر عهده ی نویسندگان داستان ها و فیلم های تاریخی خواهد بود. فیلم های تاریخی با بازآفرینی و ارائه ی تحلیل درباره ی یک حادثه ی تاریخی "تجارب رایگان" را در اختیار مخاطب قرار می دهند و ما را درگیر جامعه، احساسات و باورهای مردمی می کنند که پیش از ما زندگی کرده اند.
با توجه به اهمیت فیلم های تاریخی بازیگرانی که برای چنین نقش هایی انتخاب می شوند هم بسیار مهم هستند، آنها باید در ایفای نقش خود فوق العاده باشند تا تصویر سازی از یک شخصیت و یا یک دوره ی تاریخی را در ذهن مخاطب مخدوش نکنند.
در این گزارش درباره ی بازیگرانی خواهید خواند که در ایفای نقش شخصیت های تاریخی و دور از زمان خود خوش درخشیده اند.
بِن کینگزلی، در نقش مهاتما گاندی، فیلم گاندی، سال ۱۹۸۲ میلادی، برنده ی اسکار
"کریشنا پاندیت بِنجی" از پدری هندی و مادری انگلیسی متولد شد. او با ترکیب عنوان پدر خود "بِنجی" و اسم پدر بزرگش "کینگ کلو" نام هنری کینگزلی را برای خود انتخاب کرد. او پانزده سال پیش از دریافت اسکار بر صحنه ی تئاتر لندن به بازی در نقش های مختلف پرداخت. این بازیگر به خاطر بازی در نقش مهاتما گاندی رهبر جنبش مقاومت بدون خشونت هند به جایزه ی اسکار دست یافت و نگاه های بسیاری را به خود معطوف کرد. در سال ۲۰۰۱ میلادی حکومت انگلستان به او نشان شوالیه را اهدا کرد.
جودی دِنچ در نقش ملکه الیزابت اول، فیلم شکسپیر عاشق، سال ۱۹۹۸ میلادی، برنده ی اسکار
جودی دنچ در فیلم شکسپیر عاشق فقط هشت دقیقه به ایفای نقش ملکه الیزابت اول پرداخت. هشت دقیقه ی کوتاه او تحسین بسیاری از صاحب نظران را برانگیخت و به نقطه ی عطف فیلم تبدیل شد. او برای ایفای این نقش تاریخی جایزه ی اسکار را دریافت کرد. جودی دنچ در هنگام دریافت جایزه ی اسکار به کوتاهی نقشش اعتراف کرد و گفت خوب است که به خاطر کوتاهی نقش فقط یک تکه از جایزه ی اسکار را به خانه ببرد.
نیکول کیدمن، در نقش ویرجینیا وولف، فیلم ساعت ها، سال ۲۰۰۲ میلادی، برنده ی اسکار
نیکول کیدمن که پس از طلاق گرفتن از تام کروز در شرایط سخت و بحرانی به سر می برد، بر اثر شرایط روحی نامساعد هر فیلمنامه ای که به دستش می رسید رد می کرد و بازی در آنها را نمی پذیرفت. اما در همین زمان بود که با یک تصمیم هوشمندانه و بازی در فیلم ساعت ها در نقش ویرجینیا وولف همه چیز را به نفع خود تمام کرد. او برای این که بتواند نقش ویرجینیا وولف را خوب بازی کند نوشتن با دست راست (نیکول کیدمن چپ دست است) و سیگار کشیدن به سبک ویرجینیا وولف را آموخت و زیر یک گریم سنگین رفت که تا حدودی زیبایی چهره اش را تحت الشعاع قرار داده بود. او به خاطر این نقش برنده ی جایزه ی اسکار شد.
فارست ویتاکر، در نقش دیکتاتور اوگاندایی، فیلم آخرین پادشاه اسکاتلند، سال ۲۰۰۶ میلادی، برنده ی اسکار
فارست ویتاکر قبل از ایفای نقش "ایدی امین" دیکتاتور اوگاندایی درباره ی این شخصیت سیاسی مطالعات زیادی انجام داد و فیلم های مستند زیادی از او را به تماشا نشست. این بازیگر آفریقایی الأصل اهل تگزاس با خواهر و برادر ایدی امین هم ملاقاتی ترتیب داد تا اطلاعات بیشتری درباره ی زوایا و خفایای وجود این دیکتاتور کسب کند. او در مصاحبه با تلگراف گفت آنقدر در نقش ایدی امین فرو رفته بودم که گاهی وقتها خوابش را می دیدم.
مریل استریپ در نقش مارگارت تاچر، فیلم بانوی آهنین، سال ۲۰۱۱ میلادی، برنده ی اسکار
انگار مریل استریپ فقط کافی است که از جلوی دوربین عبور کند تا تحسین مخاطبان و منتقدان را برانگیزد. این بازیگر دوست داشتنی با بازی در نقش مارگارت تاچر، در فیلم سینمایی بانوی آهنین همه را حیرت زده کرد، او آنقدر خوب نقشش را بازی کرد که برخی گفتند روح مارگارت تاچر در وجود مریل استریپ حلول کرده است.
دانیل دی لوئیس، در نقش آبراهام لینکلن، فیلم لینکلن، سال ۲۰۱۲ میلادی، برنده ی اسکار
دانیل دی لوئیس در ایرلند و انگلستان بزرگ شده است. معروف است که او همیشه برای ایفای نقش هایش از خلاقانه ترین و عجیب ترین روش های تمرین استفاده می کند. او برای بازی در نقش "کریستی" شاعر و نقاش معلول ایرلندی به مرکز توانبخشی معلولان رفت و تا مدتی با آنها زندگی کرد. لوئیس هشت هفته نوشتن با پا را تمرین کرد. دانیل دی لوئیس برای بازی در نقش لینکلن شانزدهم رئیس جمهور آمریکا به پژوهش و تحقیق درباره ی او پرداخت و فن بیان و سبک سخنرانی و خطابه های او را که اغلب باصدای بلند ایراد می شد آموخت. لوئیس در این نقش فوق العاده بود.
ماریون کوتیلار، در نقش ادیت پیاف، در فیلم زندگی همچون گل سرخ، ۲۰۰۷ میلادی، برنده ی اسکار
ماریون کوتیلار برای بازی در نقش ادیت پیاف خواننده فرانسوی حسابی چهره اش را تغییر داد، ابروهایش را تراشید و موهای پیشانی اش را عقب برد، او هر روز برای بازی در این فیلم به مدت پنج ساعت گریم می شد. نتیجه فوق العاده بود، تا جایی که برایش جایزه ی اسکار را به همراه آورد. او می گوید گاهی وقتها فکر می کردم روح ادیت تعقیبم می کند، آنقدر که مجبور شدم برای دور کردن روح او از نمک و آتش استفاده کنم و در جلسات احضار روح شرکت کنم. ماریون کوتیلار برای رهایی از حالت های روانی که پس از ایفای این نقش به او دست داده بود به شهر "ماچو پیچو" پرو هم رفت و آداب و رسوم باستانی بومیان آنجا را انجام داد تا شاید بتواند روحش را از وجود پیاف خالی کند.
فقط مل گیبسون در شجاع دل 