حاج علی را خیلی‌ها با قهوهخانه کوچکی که در دل بازار بزرگ تهران داشت
می‌شناختند؛ قهوه خانه‌ای که سالهای سال چراغش به همت حاج علی و پسرش
حاج کاظم روشن است.
حاج علی اما صبح پنجشنبه در سن 100 سالگی در
بیمارستان بازرگان تهران درگذشت. او که از 15 سالگی پایش به بازار و
شلوغی‌اش باز شده بود، اول روبه‌روی دبیرستان حافظ در بازار کیلویی‌ها
قهوهخانه داشت و بعد به سرای حاج محسن بالاتر از چهارسوق اسباب‌کشی کرد و
از سال 1340 هم مالک کوچکترین قهوهخانه ایران شد؛ فضایی به مساحت دو
مترمربع در نزدیکی مدرسه عبدالله‌خان، سر یک گذر باریک؛ قهوه‌خانه‌ای عجیب
با استکان‌های شماره‌دار و مشتری‌های ثابت؛قهوهخانه ای که چهاردهم آبان
سال گذشته در فهرست آثار ملی کشورمان هم به ثبت رسید.
قهوهخانه
حاج علی درویش در تمام این سالها پر رفت و آمد و پر مشتری بوده ، مشتری
هایی که آوازه چای‌های طعم‌دار خوشرنگ و استکان‌های شماره دار قهوهخانه
درویش را شنیده‌اند و خودشان را درشلوغی بازار به آنجا رسانده‌اند...مشتری
هایی از نقاط مختلف ایران و حتی از کشورهای دیگر؛ توریست‌هایی که گذرشان به
بازار بزرگ وقدیمی پایتخت ایران افتاده و پرسان پرسان به حاج علی درویش
وقهوه خانه کوچکش رسیده‌اند و همگی یک عکس یادگاری در این قهوهخانه دارند.
حالا
اما از حاج علی درویش مبهوتیان دیگر خبری نیست و یکی از معدود
بازمانده‌های تهران قدیم هم مثل خیلی از همسن‌وسال‌هایش با هزار هزار خاطره
از روزهایی که تهران هنوز طهران بود، از زندگی وداع کرده‌است.
جام جم
خدا رحمتشون کنه تهران خیلی شهر زیباییست 