بشر برای برقراری ارتباط، و ارسال و دریافت پیام از بیگانگان فضایی حدود ۵۰ سال در تلاش بوده؛ از امواج رادیویی به لیزر، از سیگنالهای عجیب و غریب به هیدروژن در سراسر کیهان و… اما این کار چه پیشرفت‌هایی برای ما داشته است؟
کیهان پر از صداهاست و زمین نیز در تولید این صداها نقش دارد. اولین باری که انسان سعی در برقراری ارتباط با فضا داشت ۱۹ نوامبر سال ۱۹۶۲ و با یک کد مورس بود. این پیام از رادار سیاره‌ای یوروپاتورای به سیاره ناهید فرستاده شد. اما کدی که فرستاده شد چه بود؟”MIR” که کلمه‌ای روسی و به معنای فضا و جهان است. چند روز پس از اولین پیام دو کد دیگر "LENIN” و "SSSR” (اولی نام رهبر روسیه و دومی محفف اتحاد جماهیر شوروی) در ۲۴ نوامبر فرستاده شد. پس از آن در سال ۱۹۹۹ تیمی به رهبری الکساندر زایسفکه عضو موسسه جست‌وجوی هوش فرازمینی(SETI) نیز بود تماس کیهانی ۱ را از تلسکوپ رادیویی یوپاتورایی RT-70 در کریمه به ۴ ستاره‌ی نزدیک فرستاد. او سیستم خود را مخابره‌ی پیام به هوش فرازمینی(METI) نامید.
او این تصمیم را متاثر از تناقض ستی می داند. بر اساس گفته‌های او این تناقض ناشی از عدم تطابق در نوع تلاش است به این معنا که همگی تمایل به دریافت پیام به جای ارسال پیام به بیگانگان داریم. او همچنین افزود که «تمایل ندارم احساس کنم انگار در پیله یا یک جزیره‌ی تک نفره زندگی می‌کنم.» پیام‌های مشابهی در سال ۲۰۰۱، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۸ نیز فرستاده شد. این پیام‌ها سبب پدید آمدن بحث‌هایی جدی در جامعه‌ی علمی و تشکیل نشست‌هایی توسط انجمن سلطنتی در سال ۲۰۱۰ با عنوان "به سمت برنامه‌ای علمی و اجتماعی در مورد حیات فرازمینی” شد.
ستی پیام‌های مجازی از جمله تک پیام (Lone signal) در سال ۲۰۱۳ و یک پاسخ ساده به یک پیام اساسی (A Simple Response to an Elemental Message) را در سال ۲۰۱۶ به کیهان مخابره کرده است. پیام‌های دیگری نیز که به ستی ارتباط نداشته‌اند نیز همچون پیام سلام از زمین(Hello From Earth) در سال ۲۰۰۹ ارسال شده است. در پاسخ به این پیام‌ها جواب‌های بسیار کمی دریافت کرده‌ایم در حدی که برخی نام سکوت بزرگ را به کیهان داده‌اند. دیوید برین می‌گوید آشکارترین احتمالات در حال حاضر رد شده‌اند.
در سال ۱۹۷۷ سیگنال رادیویی هیجان انگیزی به نام wow با فرکانس پایین توسط تلسکوپ رادیویی گوش بزرگ(Big Ear) در دانشگاه ایالتی اوهایو از فضا دریافت شد. البته اکنون مشخص شده است که احتمالا این سیگنال توسط یک دنباله‌دار ایجاد شده است. مثال قابل ذکر دیگری از پیام‌های دریافتی Radio source SHGb02+14a می‌باشد که در سال ۲۰۰۳ تشخیص داده شد. این پیام ۱۴۲۰ مگاهرتز بوده و اگرچه بسیار ضعیف بود اما هر بار که مشاهده شد برای یک دقیقه به طول انجامید.
دو جنبه در مورد برقراری ارتباط با بیگانگان وجود دارد: اول اینکه چگونه پیام را میفرسیتم و دوم چیزی است که قرار است بگوییم. بحث‌های بسیاری بر سر هر دو مورد از ارتباطات داخل کهکشانی وجود دارد. اصلی‌ترین روشی که اخیرا با استفاده از آن پیام‌هایمان را در کیهان منتشر کرده‌ایم از طریق سیگنالهای رادیویی بوده است. امواج رادیویی مدولاسیون فرکانس برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ استفاده شد که پیامی را از تلسکوپ رادیویی آرسیبو در سال ۱۹۷۴ از پرتوریکو به فضا فرستادیم. این پیام که به صورت باینری بود شامل تصاویری از انسان‌ها، فرمول‌هایی برای عناصر و ترکیبات سازنده‌ی دی‌ان‌ای و تصاویری از منظومه‌ی شمسی بود. سیستم‌های دیگر پیام‌رسانی به فضا دستی تر می‌باشند. همچون "پلاک‌های پایونیر” که به در کاوشگرهای پایونیر ۱۰ و ۱۱ متصل شده‌اند.
تلاش‌های آینده در راستای به روزرسانی این سیستم با استفاده از سیگنالهای رادیویی پیچیده امروزی یا استفاده از لیزر برای انتقال پیام به سیارات دیگر خواهد بود. METI جست‌وجوی خود را با پروکسیما قنطورس که نزدیکترین ستاره به خورشید است، آغاز خواهد کرد. داگلاس واکوچ، مدیر پیشین ترکیب بندی پیام بین ستاره‌ای در مرکز ستی می‌گوید: « برای پنهان شدن در کیهان بسیار دیر شده است، بنابراین لازم است تصمیم بگیریم که می‌خواهیم چگونه خود را در معرض دید قرار دهیم.» اما هنگامی که هیچ درکی از تکنولوژی بیگانگان یا فرهنگ آنان نداریم چگونه می‌توانیم خود را به گونه‌ای که می‌خواهیم به بیگانگان معرفی کنیم.
مشاجره اصلی بر سر آنچه به بیگانگان می‌فرستیم از آنجا سرچشمه می‌گیرد که اگر آنان یک سیگنال از ما دریافت کنند چه فکری خواهند کرد. باورهای موجود بر اساس این است که آیا بیگانگان موجوداتی بدخواه هستند یا خیرخواه. کارل سیگن معتقد است که هر تماسی خوب و بی خطر خواهد بود چرا که بر اساس آنچه که در رمانش به نام تماس(Contact) در سال ۱۹۸۵ نیز نوشته است اعتقاد دارد تمدن‌های تهاجمی در طولانی مدت همیشه خود را نابود می‌کنند. از طرف دیگر استیون هاوکینگ معتقد است اگر بیگانگان به ملاقات ما بیایند همانند زمانی خواهد بود که کلمبوس به آمریکا رفت که این قضیه برای بومی‌های آمریکایی اصلا خوش یمن نبود.
ست شوستاک ستاره شناس ارشد موسسه ستی معتقد است:« اگر به راستی فکر می‌کردیم در خطر قرار داریم در مورد مخابره‌ی پیام‌های رادیویی محتاط تر عمل می‌کردیم. ما نمی‌توانیم وانمود کنیم در صورت وجود خطر سطح فعالییت کنونی ما بی خطر است بلکه کاملا در معرض خطر می‌باشیم.» رویارویی با بیگانگان یک احتمال کاملا ممکن است. زمان این رویارویی مشخص نیست. ممکن است ده سال دیگر باشد یا اینکه هیچ وقت رخ ندهد اما بحث پیرامون نحوه‌ی برخورد با این موضوع برای آمادگی مقابل احتمالات ممکن، بسیار مهم است.
