انسان‌ها چگونه نسبت به نئاندرتال‌ها دوام آورده اند؟

 

این تیم به رهبری لادیسلاو نجمان از دانشگاه سیدنی شواهدی را کشف کرده مبنی بر اینکه آثار باستانی موجود در یک غار در جمهوری چک نشان می دهد که نئاندرتال ها و انسان های مدرن بین ۵۰ هزار تا ۲۸ هزار سال پیش گاهی اوقات سفر می کردند. حفاری – در غار پود هرادم در بخش مرکزی موراویکارست در موراویای جنوبی، در نزدیکی برونو – بیش از ۲۰ هزار استخوان حیوانات ماقبل تاریخ (گوزن شمالی، قورباغه، اسب وحشی و کرگدن پشمالو) و همچنین ابزار سنگی، اسلحه، زغال چوبی و میله استخوانی حک شده را کشف کردند که قدیمی ترین نوع در اروپای مرکزی است.

دکتر نجمان گفت: «دریافتیم که  حدود ۴۰ هزار تا ۴۸ هزار سال پیش، مردم خیلی متحرک شده بودند. آنها بجای رفت و آمد در مسافت های کوتاه در نزدیکی غاری که محل سکونتشان بود، اغلب هزاران مایل رفت و آمد می کردند. این موضوع را از آنجایی می دانیم که آثار باستانی گوناگونی را پیدا کرده ایم که مواد خام آنها به ۶۰ تا ۱۲۵ مایل (۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر) دورتر تعلق دارند. این آثار باستانی همچنین از مواد مختلفِ مناطق گوناگون ساخته شده بودند. بعضی از آنها به شمال-غرب، بعضی به شمال و بعضی دیگر به شرق تعلق داشتند.»

این تیم اخیرأ تحلیلی را انجام داده و با استفاده از شتاب دهنده طیف سنجی جرمی پیشرفت هایی را در زمینۀ قدمت رادیوکربن بدست آورده است؛ در این تحلیل، پیش پردازش نمونه ها جدول زمانی دقیقی را در مورد بازدیدهای متعدد انسان ها از غار تهیه می کند. دکتر نجمان گفت: «چنین جدول زمانی دقیقی برای یک محل قدیمی حتی ۱۰ یا ۲۰ سال پیش نیز غیر قابل تصور بود. همچنین اطلاعات زیادی را درباره آب و هوا، گیاهانِ رشد کرده در اطراف غار، نوع چوبی که مردم برای آتش زدن به غار می بردند و حتی خوراکشان بدست آوردیم.»

یک هسته کاج متعلق به درخت کاج سوئیسی (Pinuscembra) – که در حال حاضر در این منطقه منقرض شده چون آب و هوای این منطقه به شدت گرم است – ۴۵ هزار تا ۴۸ هزار سال پیش توسط ِ این افراد در غار کباب و مصرف می شد. محققان امیدوارند که از طریق یک تکنیک نوظهور به نام aDNA رسوبی (DNA باستانی) بتوانند تشخیص دهند که نئاندرتال ها هسته کاج را کبابی می کردند یا یک گونه ی انسانی این کار را انجام می داد. دکتر نجمان گفت: «مهمترین چیزی که در اکتشافات غار سال ۲۰۱۱ پیدا کردیم یک میلۀ استخوانی منحصربه فرد– احتمالأ بخشی از یک گردنبند بود – که مهارت خارق العاده و هنر ساخت نفیس این مردم را نشان می دهد.»

نویسنده دکتر دونکان رایت از دانشگاه ملی استرالیا افزود: «این قدیمی ترین شیِ قابل حملی است که در هر منطقه ای از اروپای مرکزی پیدا شده و شواهدی را از علامت دهی اجتماعی ارائه می دهد؛ این شی احتمالأ به عنوان گردنبند استفاده می شده و به هویتِ دارنده آن اشاره داشته است.» دکتر رایت گفت: «بر اساس آثار باستانی می توانیم بگوییم که گروه های کوچکی از افراد در دوره یخبندان در این غار زندگی می کردند و خود را بخوبی با شرایط سخت و طاقت فرسا وفق داده بودند. این احتمال وجود دارد که دو گونه ی متفاوت انسانی نیز در این منطقه با یکدیگر ملاقات کرده باشند.»