اختصاصی «تابناک باتو»؛ هرکسی که حتی یک بار صدای ضبط‌شده‌ی خود را شنیده باشد، گویی نسخه‌ای بم از صدای خود می شنود، زیرا سیستم آکوستیکی جمجمه‌ی ماف فرکانس امواج صدای ما را کاهش می دهد و در نتیجه ما صدایمان را عمیق‌تر و با شدت بیشتری می شنویم.
هر که تاکنون صدای خود را شنیده، می پرسد، آیا چیزی بدتر از این می شود که آدم صدای ضبط‌شده‌ی خود را بشنود؟ یا واقعا صدای من این طوریه؟
متأسفانه پاسخ مثبت است. وقتی به صدای خود گوش می کنید، آن صدا اثری از رسانایی استخوانی با خود ندارد.
رسانایی استخوانی چیست؟ وقتی که صحبت می کنید، صدای خود را طی ارتعاشاتی درون جمجمه که توسط تارهای صوتی شما به جریان می‌افتند، می شنوید. این ارتعاشات جمجمه‌ی استخوانی شما را طی کرده و پرده‌ی گوش را به ارتعاش وامی دارند. در نتیجه طی این مسیر استخوانی، از انرژی امواج کاسته شده و قدرتشان کم می شود، و حس اشتباهی از صدای واقعی تان به شما می دهند. به همین دلیل وقتی که صدای ضبط شده‌ی خود را گوش می دهید، قوی تر به نظر می رسد. این صدا همان صداییست که دیگران در حالت عادی از شما می شوند و واقعیتی ناخوشایند برای بیشتر مردم است.
اما باید بدانید...حداقل به یک نحوی باعث آرامش است که بدانیم عاملی که باعث می شود از شنیدن صدای خود منزجر شوید، درون سر شما نیست (گوش‌های شما مشکلی ندارند) و رسانایی استخوانی نیز نقش پررنگی در تکنولوژی روز دارد؛ برای نمونه، هدفون‌های رسانای استخوانی را در نظر بگیرید، که همان طور که سازندگانش می گویند، صدا را همانند ارتعاشات صوتی مستقیم از میان استخوان‌های سر به درون گوش می فرستد و کاملا پرده‌ی گوش را دور می زند (دیگر نیازی نیست صدایی از خود بشنوید که اثری از رسانایی استخوانی در خود ندارد).
شنیدن صدای ضبط شده خودم همیشه برام ناداحت کننده و غیر طبیعی بود
آیا این درست است؟