قاتلی که هیچ اثری از قربانیان به جا نمی گذاشت+عكس

• نام: جان جورج رقم
• جرم: قاتل زنجیره ای

ماجرای وحشتناک جنایت هایی که جان جورج رقم زد هنوز هم بعد از گذشت چند دهه باعث وحشت و هراس بین ثروتمندان انگلیسی است. این مرد روانی به خاطر کینه ای که از ثروتمندان داشت، افراد زیادی را به قتل رساند و بعد اجسادشان را با اسید از بین برد.

تصاحب همه اموال

در فاصله سال های 1944 تا 1949 شش نفر به طرز مشکوکی در لندن ناپدید شدند و از همه عجیب تر این که کسی از ناپدید شدن آنها اطلاعی به پلیس نداد. مقتولان همگی افراد ثروتمندی بودند که به تنهایی زندگی می کردند. پرونده های قتل های زنجیره ای قاتل وان اسیدی از و حشتناک ترین پرونده های پلیسی انگلیس بود که سال های زیادی طول کشید تا معمای آن حل شود. «جان جورج» که به خاطر نحوه قتل های وحشتناکی که مرتکب شده بود به قاتل وان اسیدی شهرت داشت، یک قاتل سریالی انگلیسی بود که در فاصله سال های 1944 تا 1949، شش جنایت وحشتناک انجام داد.

البته بعدها ادعا شد که تعداد قربانیان جنایت های او 9 نفر بودند که به خاطر پیدا نشدن هیچ نشانه ای از سه جسد دیگر، دادگاه نتوانست این ادعا را اثبات کند. جان در ابتدا قربانیان خود را با شلیک گلوله از پا در می آورد و پس از آن برای از بین بردن رد جنایتش، با محلول غلیظ شده اسید سولفوریک که در یک بشکه ریخته بود، جسد شان را از بین می برد. او سپس با جعل اسناد، تمام املاک و دارایی های مقتولان را تصاحب کرده و به فروش می رساند.

با این شگرد وحشتناک جان توانسته بود ثروت قابل توجهی جمع آوری کند. او گمان می کرد اگر جسدی وجود نداشته باشد، راز جنایاتش هم هرگز فاش نخواهد شد.
آخرین قربانی

آخرین قربانی جان، «اولیو دوراند دیکون» زنی شصت و نه ساله بود. او بیوه ثروتمند وکیلی به نام دیکون بود که چند روزی در هتل اونسلو – جایی که جان در آنجا زندگی می کرد – اقامت داشت. جان با نزدیک شدن به اولیو توانسته بود اعتماد او را به دست بیاورد، طوری که اولیو گمان می کرد او مهندسی معروف از خانواده ای سرشناس است. در فوریه 1949 جان توانست اولیو را هم به کارگاه آدمکشی خودش بکشاند. او پیرزن بیچاره را هم با شلیک گلوله به قتل رساند. پس از آن ابتدا وسایل قیمتی او از جمله جواهرات و کت پوستش را برداشت و سپس جسد او را داخل بشکه اسید رها کرد.

دستگیری و محاکمه

دو روز بعد، دوستان اولیو که از غیبتش نگران شده بودند، جستجو را آغاز کردند. این بار جان نتوانست رد دوستان اولیو را بزند تا آنها را نیز از بین ببرد. از آنجا که چند روز آخر، اولیو بیشتر اوقات خود را با جان می گذراند، پلیس، اول از همه به او مشکوک شد. با تحقیقات گسترده پلیس توانست بفهمد که جان کارگاهی خارج از شهر و در محلی متروک دارد و این در حالی بود که مرد تبهکار قبل از رسیدن نیروهای پلیس موفق شده بود گالن های اسید را از آنجا خارج کرده و از بین ببرد اما مدارک کوچکی باقی مانده بود که متوجه آنها نشده بود؛ مدارکی که در عین کوچکی، توانستند بالاخره دستش را رو کنند.

در همان ابتدای جستجو، بشکه و قطرات اسید ریخته شده روی زمین و همچنین قبض خشکشویی مربوط به کت پوست اولیو پیدا شد. با جستجوی بیشتر، نیروهای تجسس نامه هایی مربوط به خانواده مک سوآن و هندرسون را نیز پیدا کردند. تحقیقات در بیرون کارگاه نیز آغاز شد. در این جستجوها، ماموران پزشکی قانونی موفق شدند در حدود نیم کیلوگرم از گوشت انسان، تکه هایی از پا و یک دندان مصنوعی را که مشخص شد متعلق به اولیو بوده پیدا کنند.

جان به عنوان متهم اصلی پرونده دستگیر و روانه زندان شد. در بررسی های انجام شده، مشخص شد که مدارک به دست آمده متعلق به شش نفر بودند که جان قتل آنها را به گردن گرفت، اما در این سال ها سه نفر دیگر نیز بدون بر جای گذاشتن هیچ رد و نشانی ناپدید شده بودند که پلیس احتمال می داد آنها هم به دست جان به قتل رسیده و جسدشان از بین رفته باشد، اما به خاطر این که هیچ مدرکی به دست نیامد، جان نیز این اتهام را رد کرد.

جان در جلسه محاکمه اش گفت: «من دوران کودکی بسیار بدی داشتم. با این که از لحاظ مالی در شرایط خوبی به سر می بردیم اما من اجازه استفاده از هیچ کدام از این امکانات را نداشتم. در واقع در خانه زندانی بودم و از دنیای بیرون از خانه وحشت داشتم. پدر و مادرم از دنیای خارج از خانه برایم کابوس وحشتناکی ساخته بودند. برای همین وقتی توانستم از آن قلعه خارج شوم، خواستم به آنها نشان دهم که دیگر احتیاجی به آنها ندارم اما در شرایط عادی هم نمی توانستم پول زیادی به دست بیاورم. من مدت زیادی را در زندان گذراندم و به راحتی کار پیدا نمی کردم. حتی همسرم هم به خاطر یک اشتباه من را رها کرده و برای همیشه از فرزندم دور کرد.»

او در ادامه گفت: «من از کشتن این افراد پشیمان نیستم. آنها ثروتمندانی بودند که از لحظه لحظه زندگی خود لذت برده بودند در حالی که من مدام با بدبختی و بدبیاری روبرو شده بودم، من اگر باز هم می توانستم کارم را ادامه می دادم ولی این بار خوب دقت می کردم که حتی یک دندان هم از کسی باقی نماند. من در از بین بردن جسدشان عجله کردم و همین موضوع، سر آخر باعث لو رفتنم شد.»

با این که بیماری روانی جان در همان لحظات اولیه توسط پزشکان مشخص شد اما این موضوع نتوانست نظر دادگاه را راجع به حکم او تغییر دهد. تنها چند دقیقه طول کشید تا دادگاه، رأی اعدام را برای جان صادر کند. جان در دهم آگوست 1949 به دار آویخته شد. 

سرنخ