زندگی
مخفی دکتر علی شریعتی از اواخر آبان ماه 1351 آغاز شد، اما او 11 ماه بعد
خود را به ساواک معرفی کرد و تا یک سال و نیم بعدی را در زندان شاهنشاهی سر
کند.
شریعتی پس از آزادی خانه‌نشین شد تا اینکه در سال 55 از این
فضای بسته و خانه‌نشینی به تنگ آمد، بنابراین با فرستادن احسان (پسرش) به
خارج از کشور فرصت یافت تا مقدمات برنامه هجرت خود را فراهم کند.
او
نهایتاً در 26 اردیبهشت سال 1356 از ایران به مقصد بلژیک سفر کرد و پس از
اقامتی سه روزه در بروکسل، عازم انگلستان شد و در منزل یکی از بستگان نزدیک
همسر خود اقامت گزید. وی در حالی که یک ماه از سفرش به انگلستان می‌گذشت،
در ساوت‌همپتون درگذشت.
«حمله قلبی» دلیل رسمی مرگ شریعتی اعلام شد، هرچند مرگ او به دلیل نداشتن سابقه بیماری قلبی مشکوک بود.
شریعتی
وصیت کرده بود پیکرش را در حسینیه ارشاد دفن کنند، اما در نهایت با
مشورت پدرش استاد محمدتقی شریعتی و کمک افرادی نظیر شهید چمران و امام موسی
صدر در قبرستانی در شهر دمشق به خاک سپرده شد.
محل اقامت دکتر شریعتی در انگلستان
صادق طباطبایی و شهید مفتح در تشییع پیکر شریعتی
نماز خواندن امام موسی صدر بر پیکر دکتر شریعتی
آرامگاه دکتر شریعتی
وصیتنامه شرعی دکتر شریعتی
احسان شریعتی در کنار یزدی و شهید چمران در مراسم درگذشت پدرش
شریعتی
در بخشی از وصیتنامه خود خطابه به پسرش نوشته است: اگر به اروپا رفتی،
اولین کارت این باشد که در جائی اتاق بگیری که به خارجی‌ها اتاق اجاره
نمی‌دهند. در محله‌ای که خارجی‌ها سکونت ندارند. از این حاشیه مصنوعی
بی‌مغز آلوده دور باش!
او تأکید کرده: اروپا را ببین. اما وقتی که
ایران را دیده باشی، و گرنه کور رفته‌ای، کر باز گشته‌ای. در اروپا مثل
غالب شرقی‌ها بین رستوران و خانه و کتابخانه محبوس ممان. این مثلث بدی است.
این زندان سه‌گوش همه فرنگ‌رفته‌های ماست.
فارس
چه پند با معنایی