به نقل از ساینس الرت، به تازگی مدل
جدیدی در علم اخترشناسی ارائه شده که نشان می دهد ستارگان چگونه شکل گرفته
اند. مهمترین ویژگی این مدل در این است که وزن بیشتری به یک نظریه مهم می
دهد: بیشتر ستارگان و البته نه تمام آنها از جمله خورشید دارای یک همزاد
دوقلو هستند.
خورشید
ما که در مرکز منظومه شمسی واقع شده نیز احتمالا از این قاعده مستثنی نیست
و برخی اخترشناسان گمان می کنند دوقلوی آن عامل نابودی دایناسورها بوده
است.
دو
تن از اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و رصدخانه فیزیک اختر
هاروارد – اسمیتسونیان پس از بررسی دقیق داده های به دست آمده از یک رصد
رادیویی از ابر گرد و غبار واقع در صورت فلکیPerseus به این نتیجه رسیده
اند که ستارگانی شبیه خورشید احتمالا با یک همزاد دوقلو به دنیا آمده اند.
از
سالها پیش اخترشناسان مشغول بررسی این موضوع جالب توجه بوده اند که شمار
چشمگیری از سیستم های ستاره ای دوتایی و سه تایی در کهکشان راه شیری بسیار
به هم نزدیک هستند.
طی دهه های اخیر مدلسازی های زیادی در این زمینه صورت گرفته که اکثر آنها رأی به دو یا چندقلو بودن این ستارگان داده اند.
اکنون این پرسش مطرح می شود که اگر خورشید دوقلویی دارد، کجاست؟ برای درک بهتر پاسخ، توجه به چند آمار و ارقام کمک زیادی می کند.
در
علم اخترشناسی واحدی به نام AU وجود دارد. این واحد معادل فاصله تقریبی
زمین تا خورشید یعنی ۱۵۰ میلیون کیلومتر است. بر این اساس نپتون که دورترین
سیاره منظومه شمسی از خورشید محسوب می شود در فاصله ۳۰ واحد AU واقع شده
است. حالا توجه کنید که نزدیک ترین ستاره به ما یعنی Proxima Centauri در
فاصله ۲۶۷ هزار و ۷۷۰ AU قرار دارد!
این ارقام نشان می دهند که دوقلوی همزاد خورشید به آسانی قابل رؤیت نیست.
اخترشناسان
نام Nemesis را برای دوقلوی خورشید برگزیده اند و آن را عامل اصلی در چرخه
۲۷ میلیون ساله انقراض نسلها در زمین از جمله نابودی دایناسورها به شمار
می آورند.
مهر
الکی