وقتی مد با وحشت آمیخته می شود

«به گزارش تابناک باتو» در مد، از مفاهیم گوناگونی برای طراحی کردن و تولید یک اثر یا کالکشن استفاده می‌شود. همه‌ی طرح‌ها الزاما برای استفاده‌ی روزانه و شخصی نیستند. گاهی این طرح‌ها تنها برای یک نمایش زنده‌ی لباس و رساندن یک مفهوم خاص به نمایش گذاشته می‌شوند و برای استفاده‌ی عموم طراحی نشده‌اند. استفاده از مفاهیم ترسناک قطعا روی طرح‌ها اثر گذاشته و می‌تواند یک فشن‌شو را به محیطی ترسناک و البته جذاب و خلاقانه تبدیل کند. زمانی که صحبت از مفاهیم ترسناک به‌ میان می‌آید، کسانی که طرفدار مد هستند و در این زمینه اطلاعات دارند ناخوداگاه به نام الکساندر مک‌کویین می‌افتند. امروز به ترسناک‌ترین فشن شوها و بررسی مفاهیم آن‌ها می‌پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

الکساندر مک کویین یک بار گفت: «من زیبایی را در عدم تناسب می‌بینم.» مفهوم این جمله را می توان در کارهای او دید. طراحی‌های او باوجود موفقیت‌هایی که کسب می کرد اغلب باعث تعجب و ناراحتی افرادی که این طرح‌ها را می‌دیدند می‌شد. کالکشن‌هایی با الهام از آسایشگاه روانی ویکتوریایی، جک قاتل؛ قاتل سریالی قرن نوزدهم، قصه‌ی گوتیک و اسرارآمیز برادران گریم، قساوت انگلیسی‌ها در اسکاتلند و یکی از اجدادش که در سال ۱۶۹۲ پس از مراسم دادگاهی جادوگران سالم به دار آویخته شد، از نمونه‌های این کالکشن‌های ترسناک هستند. دید مک کویین در مد یکی از قوی‌ ترین ها بود. مفاهیم این کالکشن‌ها را در ادامه بررسی خواهیم کرد.

کالکشن جک قاتل، ۱۹۹۲

رویکرد مرموز و کمی ترسناکی که مک‌کویین به طراحی مد داشت از همان سال‌های اولیه‌ی فعالیتش دیده می‌شد. پروژه‌ی فارغ‌التحصیلی مک‌کویین در سال ۱۹۹۲ از داستان « جک قاتل» که یکی از قاتلین سریالی قرن نوزدهم در انگلستان است الهام گرفته شده بود. مک کویین نه تنها در شرق لندن، منطقه‌ای که این حوادث رخ داده بود بزرگ شده بود، بلکه گفته می‌شود یکی از نزدیکانش از یکی از قربانیان جک قاتل خانه اجاره کرده بود. هر کدام از لباس‌هایی که در این کالکشن به نمایش گذاشته شده بودند تکه‌ای از موهای مک کویین را در قسمت لیبل لباس داشتند. این به رسمی قدیمی در دوران ویکتوریایی باز می‌گردد که عشاق تکه‌ای از موهای یکدیگر را به هم یادگاری می‌دادند. البته خیلی از دخترها این موها را به جای اینکه از سر خود قیچی کنند از زنان خیابانی می‌خریدند. قربانیان جک قاتل، زنان خیابانی بودند.

کالکشن دانته، ۱۹۹۶

اسکلت انسان در سال ۱۹۹۶ به کالکشن پاییز و زمستان مک‌کویین اضافه شد. این شو که در کلیسای کرایست چرچ برگزار شد از روی یکی از شاعران قرن چهاردهم «دانته» نامیده شد. دانته به دلیل پیکرتراشی‌ها و تصاویر جنگش که دارای تم مذهبی‌ای بودند معروف بود. در این شو که صلح و جنگ تم اصلی آن بود مدل‌های مرد مانند گانگسترهای فیلم Mixed Blood لباس پوشیده بودند و مدل های زن دارا تاج‌هایی از خار و صورت پوشیده شده با ماسک‌های عجیب و اسکلت دست بودند.

کالکشن ژان، ۱۹۹۸

این کالکشن یکی از مجموعه‌هایی است که نحوه‌ی آرایش مدل‌ها برای همه بسیار جالب و برای برخی ترسناک بود. مدل‌‌ها کلاه‌هایی بر سر داشتند تا سرشان طاس به نظر برسد و لنزهایی به رنگ قرمز به چشم داشتند. این کالکشن دارای تمی سیاسی بود و نام آن از نام «ژاندارک» که رهبری سپاه فرانسه را در نبرد علیه انگلستان به عهده داشت گرفته شده بود. ژان بعدها به جرم کافر بودن دستگیر و سوزانده شد. چراغ‌هایی که از سقف آویزان شده بود به مرموز بودن و اسرارآمیز بودن این شو می‌افزود. مدل‌ها زره‌هایی که از فلز نقره‌کاری شده ساخته شده بودند، پیراهن‌هایی ظریف و کت‌های بسیار بلند به تن داشتند. در انتها یکی از مدل‌ها به روی صحنه آمد و حلقه‌های اطراف او آتش گرفتند. 

کالکشن ووس، ۲۰۰۱

دیوارهای پوشیده شده با بالشتک‌های سفید و پنجره‌های آینه‌ای بزرگ و کفپوش‌های سفید رنگ نمای یک آسایشگاه روانی را نشان می‌داد. مک کویین این کالکشن را با الهام از آسایشگاه روانی ویکتوریایی طراحی کرده بود. سر مدل‌ها باندپیچی شده بود و آنها روی کفپوش سفید رنگ راه می‌رفتند و در حالیکه نمی‌توانستند تماشاچیان را ببینند، تنها خود را در پنجره های آینه‌ای شکل می‌دیدند و صورت خود را به شیشه می‌چسباندند و به گونه‌ای رفتار می‌کردند که مانند بیماران آن آسایشگاه به دنبال راه فراری هستند. مک کویین باندپیچی شدن سر مدل‌ها را اینگونه توضیح داد:« باندها نشاندهنده‌ی جراحی بودند؛ جراحی‌ای که باعث می‌شد دیگر آنچه که هستید نباشید.»