امید زندگانی درباره حضورش در جشن گلریزان ستاد دیه تهران ویژه آزادسازی زندانیان جرایم غیرعمد که در کتابخانه ملی برگزار شد، گفت: من اینجا هستم که بار گناهم را کم کنم. من تا پای میلههای زندان رفتم و یک ناجی مثل شما (خیرین) آمد و من را نجات داد.
امید زندگانی درباره حضورش در جشن گلریزان ستاد دیه تهران ویژه آزادسازی
زندانیان جرایم غیرعمد که در کتابخانه ملی برگزار شد، گفت: من اینجا هستم
که بار گناهم را کم کنم. من تا پای میلههای زندان رفتم و یک ناجی مثل شما
(خیرین) آمد و من را نجات داد.
وی افزود: زمانی من بیشتر در این
مراسمها شرکت کردم که یک اتفاقی برایم افتاد و در برههای از زندگی در
تنهایی آبرویم به خطر افتاده بود و اگر کسی به من کمک نمیکرد شاید من تحت
تاثیر قرار نمیگرفتم.
زندگانی ادامه داد: من به همکارانم میگویم
که به اینگونه مراسمها بیایند و خودشان را بیمه کنند. زمانی که انسان با
قوه قضاییه و پرونده مالی درگیر میشود، به خصوص ورزشکاران و سیاستمداران
اولین چیزی که برایشان مهم است اعتبار و آبرویشان است. ممکن است چنین
اتفاقاتی برای همکاران افتاده باشد ولی اعلام نکنند اما به هر حال انسان
جایز الخطاست.
وی یادآور شد: من به زندان نیفتادم اما در زندان وجدان و دلشکستگیهای خودم افتادم و میتوانم انسانهای دیگر را کمک کنم.
زندگانی
یادآور شد: دو سال پیش در مراسمی به اتفاق بهرام رادان و تهمینه میلانی
توانستیم ۲۸۰ میلیون تومان با فروش تابلویی برای موسسه خیریه افراد ناتوان
ماشین ون بخریم زیرا تئاتر داشتند و نمیتوانستند حرکت کنند. اخیرا هم در
یک مهمانی توانستم تابلوی نقاشی را به قیمت ۱۲ میلیون تومان بخرم تا مخارج ۸
نفر بچه بیسرپرست تامین شود.