حبیب‌الله رضایی ــ سرپرست هیأت باستان شناسی اظهار داشت: با توجه به عبور
لوله انتقال فرآورده‌های نفتی شرکت ملی نفت ایران از استان مازندران به
شهرهای شرقی استان گلستان از عرصه شمالی این محوطۀ باستانی، درخواست
گمانه‌زنی به‌منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم این اثر به پژوهشگاه میراث
فرهنگی ارسال و در نهایت با طرح انجام نجات‌بخشی گمانه‌زنی در عرصه و حریم
این اثر موافقت و مجوز آن صادر شد.
رضایی با بیان اینکه این اثر در
سال 1391 به‌شماره 30991 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، اظهار داشت:
به‌جز تهیه پرونده ثبت اثر، هیچ گونه مطالعات باستان شناختی در این محوطه
صورت نگرفته است.
وی با اشاره به نتایج حاصل از کاوش تپه شریف گفت:
قبل از شروع عملیات گمانه‌زنی، نقشه برداری و تهیه نقشه توپوگرافی محوطه
صورت گرفت و با شبکه‌بندی محوطه محل حفر اولین گمانه‌ها به‌روی نقشه منحنی
میزان مشخص و نامگذاری گمانه‌ها انجام شد.
این باستان‌شناس افزود:
پس از انجام یک هفته کار میدانی، 8 گمانه در ضلع شرق، شمال شرق و شمال تپه
شریف ایجاد شد که گمانه‌های ایجادشده در ضلع شرقی به‌ابعاد 1×1 متر و
گمانه‌های ضلع شمالی (محل پیشنهادی عبور کانال لوله انتقال شرکت نفت) 5/1×
5/1 متر در نظر گرفته شد.
وی مواد فرهنگی به دست آمده از این
گمانه‌زنی را قطعات سفال، قطعات شیشه، مصنوعات سنگی، قطعات آجر و بقایایی
از تدفین انسانی اعلام کرد و افزود: با توجه به مطالعه آثار به‌دست آمده،
مواد فرهنگی این محوطه مربوط به عصر آهن III، اشکانی و ساسانی است.
سرپرست
هیأت باستان‌شناسی با بیان اینکه تنها تدفین به‌دست آمده از این محوطه در
گمانه Y11 در شمال شرق محوطه و در مسیر کانال انتقال لوله شرکت نفت به‌دست
آمد، تصریح کرد: این تدفین در جهت شرقی ــ غربی و جهت سر آن در جهت شمال
بوده و به پهلوی چپ دفن شده است.
به‌گفته وی، اشیاء تدفینی به‌دست
آمده از این گور شامل سه عدد ظرف سفالی و دو عدد سردوک سنگی (از جنس سنگ
مرمر) است که دو عدد ظرف سفالی کنار سر و درست مقابل صورت اسکلت قرار گرفته
است.
رضایی، این دو ظرف را شامل یک عدد تنگ قرمز بدون دسته اعلام
کرد که یک عدد کاسه ناودانک‌دار از جنس سفال آشپزخانه‌ای به‌صورت معکوس
به‌روی تنگ قرار دارد، به‌طوری که کاملاً روی تنگ را پوشانده و نقش درپوش
تنگ را ایفا می‌کرده است.
وی با بیان اینکه دو عدد سردوک سنگی (جنس
سنگ مرمر) نیز در این گور به‌دست آمد، گفت: سومین ظرف که در قسمت پای اسکلت
به‌دست آمد، یک عدد عودسوز سفالی دارای پایه و دسته با شاموت شن درشت است.
این باستان‌شناس افزود: نوع مواد فرهنگی به‌دست آمده، نشان از قدمت این تدفین به اواخر عصر آهن دارد.
وی از دیگر یافته‌های به‌دست‌آمده در این گمانه‌زنی را ساختارهای معماری سنگی به‌همراه قطعات آجر در ضلع شمالی محوطه اعلام کرد.
