جورج پاروت، در اواخر قرن نوزدهم در غرب وحشی آمریکا
می زیست. او یک بینی بزرگ داشت و به «جورج دماغ گنده» مشهور بود. دماغ گنده
و باندش در سرقت واگن و کالسکه موفق بودند. در آن روزها، همه معاملات به
صورت نقدی انجام می شد و به صورت مقدار زیادی اسکناس های کاغذی حمل می
شدند. روزی در سال 1878، باند دماغ گنده تصمیم گرفتند شانس خود را در قطار
اتحادیه اقیانوس آرام امتحان کنند. اما کارمند تیزبین راه آهن متوجه تغییری
که آن ها در مسیر قطار داده بودند شد، آن را تعمیر و پلیس را قبل از رسیدن
قطار مطلع کرد. جورج و گروهش فرار کردند و افسرهای پلیسی که به دنبال آن
ها بودند را کشتند.
راه
آهن اتحادیه اقیانوس آرام جایزه 10 هزار دلاری برای سر جورج تعیین کرد که
بعد دوبرابر شد و به 20 هزار دلار رسید. دو سال بعد جورج در حین مستی در
شهر مایلز در مونتانا دستگیر شد و به دادگاه او را محکوم به اعدام کرد. ده
روز قبل از اعدام در 22 مارس 1881 ، جورج پاروت سعی کرد فرار کند و
بااستفاده از یک چاقوی جیبی قفل پای خود را باز کرد و زندانبان «رابرت
رنکین» را مجروح کرد. رنکین باوجود جراحتی که به جمجمه اش وارد شده بود،
همسرش رزا را صدا کرد، رزا تپانچه رابرت را برداشت و از جورج خواست به
سلولش بازگردد.
خبر
تلاش جورج برای فرار در سراسر شهر پیچید، گروهی از مردم خشمگین به زندان
هجوم بردند، جورج را بیرون کشیدند و او را از تیر تلگراف به دار آویختند.
از آنجا که جورج هیچ خانواده ای نداشت، پزشکان بدن او را برای بررسی مغز
یاغی و قانون شکنش بردند. آن ها بالای جمجمه او را بریدند و مغز را بررسی
کردند اما متوجه هیچ تفاوتی بین مغز جورج و مغز افراد عادی نشدند.
از
این نقطه به بعد، جان آزبورن، یکی از پزشکان، کارهای عجیب و غریبی با او
انجام داد. او ابتدا یک ماسک مرگ از چهره جورج با استفاده از گچ قالب گیری
کرد. سپس پوست ران و قفسه سینه او را جدا کرد و آن ها را همراه یک
دستورالعمل خاص به یک دباغی در دنور فرستاد و از آن یک جفت کفش و یک کیف
پزشکی ساخت.
دکتر
آزبورن با ماجراهای وحشتناکی که داشت وارد عالم سیاست شد و اولین فرماندار
دموکرات وایومینگ و بعدها معاون وزیر امور خارجه در زمان ریاست جمهوری
ویلسون شد. در مراسم تحلیف او به عنوان فرماندار در سال 1893، گفته می شود
آزبورن این کفش ها را به پا داشته است. قسمت بریده شده بالای جمجمه به
همکار 15 ساله دکتر آزبورن، لیلیان هیث داده شد که بعدها اولین پزشک زن
وایومینگ شد. در طول این سال ها او از جمجمه ابتدا به عنوان زیر سیگار و
بعد برای نگه داشتن در دفترش استفاده می کرد.
امروزه
کفش ها، قسمت پایین جمجمه و ماسک مرگی که از چهره او ساخته شد در موزه
کربن کانتی در راولینز نمایش داده می شوند. قسمت بالای جمجمه نیز در موزه
اتحادیه اقیانوس آرام در اوماها نگهداری می شود. کیفی که از پوست جورج
ساخته شده نیز هرگز پیدا نشد.
