چوبازی، چوب‌بازی یا تَرکه‌بازی
از جمله بازی‌های اصیل ایران باستان است که بیشتر در بین مردم بختیاری،
ایل باصری، ایل قشقایی و بعضاً روستاییان و عشایر ایران متداول و مرسوم است
و غالباً در مراسم عروسی و همراه با رقص و پایکوبی اجرا می‌گردد. سن بازیگران معمولا 15 سال به بالاست.
تعداد
بازیکنان چوب بازی دو نفر است و ابزار بازی شامل دو چوب یکی به طول تقریبی
یک و نیم متر و چوب دیگر کمی کوتاهتر از آنست. یکی از بازیکنان چوب بلندتر
و نفر دیگر چوب کوتاهتر را بدست گرفته و مقابل یکدیگر به حمله و دفاع
می‌پردازند.
بازیکنان سعی می‌کنند هنگام بازی با
آهنگ ساز و دهل نیز برقصند، فردی که چوب کوتاهتر را بدست دارد باید به
دارنده چوب بلند حمله نماید و قبل از وارد نمودن ضربه به چوب وی ابتدا چند
دور می‌رقصد و ناگهان به دارنده چوب بلند یورش می‌برد. دارنده چوب بلند نیز
باید از خود دفاع نماید. حمله کننده هنگام یورش با صدای بلند فریاد می‌زند
و سعی دارد با این کار روحیه حریف را تضعیف نماید. چوب باز باید تنها با
چرخاندن چوب و نعره کشیدن و تهدید حریف (بدون وارد کردن ضربه به پای حریف)
چوب بازی نماید.
حمله کننده هنگام یورش چوب را
با دو دست پیش روی خود گرفته و هنگام کوبیدن بر چوب حریف آنرا با دست خود
می‌چرخاند و سپس با در نظر گرفتن پاهای او بر چوب وی ضربه وارد می‌آورد.
بازیکن حمله کننده فقط یکبار حق زدن ضربه را دارد (چه به چوب حریف مقابل
بزند چه نزند)، سپس بازیکنی که چوب بلندتر را دارد، چوب کوتاهتر را در دست
گرفته و فرد دیگری چوب بلندتر را در اختیار می‌گیرد. بازی تا آخر به همین
منوال ادامه می‌یابد.
