وقتی کودک شما نمی‌خواهد به مدرسه برود!
کد خبر: ۷۱۸۸۲
تاریخ انتشار: 2017 May 01    -    ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۶ - ۰۸:۴۵
تلاش برای نرفتن به مدرسه با وانمود کردن به مریضی، گریه کردن و چسبیدن به شما یا امتناع از عوض کردن لباس راحتی خانه در این سن (دوران ابتدایی) بسیار رایج است. این فقط یک عقبگرد کوچک در پیشروی طبیعی کودک به سمت استقلال است، اما همین مورد در برخی از مواقع می‌تواند نشانه‌ی مسائل اضطرابی باشد.

وقتی کودک شما نمی‌خواهد به مدرسه برود! اختصاصی «تابناک باتو» ؛ اگر کودک شما به یکباره تصمیم گرفت تا در خانه بماند، در اینجا با چند روش برای درک حقیقت این ماجرا، آشنا خواهید شد.

چند سال قبل، مادری پیش من آمد و گفت که دخترش لولا، اوقات تلخی می‌کند و از رفتن به مدرسه طفره می‌رود. او نمی‌توانست دلیل این اتفاق را درک کند. لولا ظاهراً عاشق معلم و دوستان مدرسه‌ای خود بود و از کلاس اول ابتدایی خود لذت می‌برد. پس از کمی کندوکاش، متوجه شدم که لولا قبل از این ماجرا، به علت ابتلا به آنفولانزا، چند روزی را در خانه مانده بود و در همین حین مراقبت‌های توام با عشق بیشتری را از مادرش دیده بود و به هر اندازه می‌توانست به تماشای برنامه‌های تلویزیون بنشیند. وقتی که لولا می‌بایست به مدرسه برود، شروع به اوقات تلخی می‌کرد. او فهمیده بود که خانه ماندن، تفریح و لذت بیشتری دارد.

وقتی کودک شما نمی‌خواهد به مدرسه برود!

تلاش برای نرفتن به مدرسه با وانمود کردن به مریضی، گریه کردن و چسبیدن به شما یا امتناع از عوض کردن لباس راحتی خانه در این سن (دوران ابتدایی) بسیار رایج است. این فقط یک عقبگرد کوچک در پیشروی طبیعی کودک به سمت استقلال است، اما همین مورد در برخی از مواقع می‌تواند نشانه‌ی مسائل اضطرابی باشد. دلیل این موضوع هر چیزی که باشد، راهکارهای بسیاری وجود دارند که شما می‌توانید از آنها برای برگرداندن کودک به مدرسه استفاده کنید.

علل ترس کودک را تشخیص دهید

ما فکر می‌کنیم که دوران ابتدایی چندان مهم نیست اما این دوران برای کودکان بسیار دوران پر مشغله‌ای است. انجام تکالیف، یادگیری مهارت‌های جدید و رعایت قوانین بسیار انرژی‌بر و سخت است. بنابراین، اگر در برهه‌ای از زمان به کودک شما بیش از حد خوش گذشته باشد، شاید او ترجیح بدهد که در خانه بماند تا اینکه برای انجام وظایف سخت به مدرسه برود.

همچنین در سن 5 سالگی با شروع درک و فهم کودکان از آسیب‌پذیری و ضعف ما، یک خیز طبیعی در اضطراب رخ می‌دهد. مهم نیست که چقدر زندگی آنها مستحکم و با ثبات است، به هر حال ممکن است ترس‌هایی در مورد مرگ، جراحت و یا از دست دادن والدین؛ به ویژه اگر خبرهای بدی هم به گوش برسد، در کودکان بروز پیدا کند. ممکن است آنها در زمان حضور در مدرسه، به این فکر کنند که مبادا اتفاقی برای والدین و یا حتی برای خود آنها رخ دهد. کودکان از استقلال خود در این سن لذت می‌برند اما در عین حال، ترسی‌هایی هم از این استقلال در خود دارند.

وقتی کودک شما نمی‌خواهد به مدرسه برود!

عوامل تفریح و سرگرمی را کاهش دهید

کودکان در برخی از مواقع به دلیل اینکه خانه بهتر از مدرسه است، از رفتن به مدرسه امتناع می‌کنند. راه حل این است که در خانه ماندن را برای کودکان خسته کننده‌تر از مدرسه کنیم. وقتی کودک شما از سردردهای صبحگاهی شکایت می‌کند، بررسی کنید که آیا او واقعاً بیمار شده است یا خیر. اگر علائمی همچون تب، حالت تهوع و سایر علائم بیماری را در آنها مشاهده نکردید، تلاش کنید تا آنها را به مدرسه بفرستید. می توانید بگویید که به مدرسه برود و اگر هر زمانی حال او بد شود، شما به مدرسه می‌روید و زودتر از موعد، او را از مدرسه می‌آورید. بیرون رفتن کودک از در خانه، نیمی از راه است. اگر فرزند شما بفهمد که وانمود کردن برای نرفتن به مدرسه اثرگذار نیست، دوباره به رفتن به مدرسه مشتاق می‌شود.

از وضعیت‌ها سر در بیاورید

کودک شما شاید در مورد مشکل خاصی از اتوبوس مدرسه گرفته تا یک بچه شر، نگرانی داشته باشد و از بیان صریح مشکل به شما خودداری کند. اگر کودک گفت که دل‌درد دارد و نمی‌خواهد به مدرسه برود، با گفتن این جمله که «وقتی که من از چیزی نگران هستم، گاهی اوقات شکم من هم درد می‌گیرد اما اگر به این فکر کنم که باید سر وقت به مدرسه برسم، معمولاً دل‌دردم خوب می‌شود، تو درباره‌ی چیزی نگران هستی؟»، راه را برای بیان موضوع باز کنید. شاید کودک به نحوی منظور خود را از چیزی که می‌ترسد، بیان کند اما اگر نتوانست مشکل را به زبان بیاورد، مشکل را از معلمش پرس و جو کنید.

به محض اینکه متوجه مشکل واقعی شدید، مشکل را با معلم در میان بگذارید، مخصوصاٌ اگر مشکل به بچه شرهای مدرسه مرتبط است. اغلب با توجه بیشتر از سوی معلم، مشکل حل خواهد شد.

مشکلات عمیق‌تر را نیز بررسی کنید

اگر کودک شما به طور دائمی از رفتن به مدرسه طفره می‌رود و یا اینکه علائم دیگری از اضطراب را همچون کابوس‌های شبانه و ترس از تنها ماندن در خانه از خود نشان می‌دهد، از متخصص اطفال خود بخواهید که شما را به یک درمانگر متخصص در زمینه اضطراب کودکان ارجاع بدهد. مادر دیگری را می‌شناختم که نگرانی‌هایی را در مورد دختر کلاس اولی خود به نام آنی داشت. آنی از اشتباه کردن و غلط جواب دادن سوالات به شدت می‌ترسید. اضطراب آنی آنچنان وخیم شد که حتی گاهی اوقات خودش را خیس (ادرار) می‌کرد تا شاید لباس‌های کثیف او باعث شوند که به مدرسه نرود. البته آنی دو سال تحت درمان قرار گرفت و بهبود پیدا کرد.

به یاد داشته باشید که ورود به یک کلاس جدید همیشه قدم بزرگی محسوب می‌شود و یک عقبگرد کوچک اغلب با یک رشد جهشی همراه است. روحیه کودک خود را با گفتن این جمله، بالا ببرید: شاید کمی ترس داشته باشد اما تو از پس آن بر می‌آیی!

نویسنده: جن مان (Jenn Mann) – دکترای روانشناسی

Parents

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار