یکی از جنوبی ترین نقاط جزیره بزرگ هاوایی، ساحل
کامیلو است که جریان های اقیانوس انواع زباله را از شمال غربی اقیانوس آرام
همراه می آورد و در آن تخلیه می کند. مردم بومی هاوایی به این ساحل می
رفتند تا کنده های بزرگ را جمع کنند اما امروزه فقط می توانند تا یک مایلی
ساحل فقط هزاران کیلوگرم زباله پلاستیکی را ببینند. جریان های اقیانوس آرام
این زباله ها را از سواحل شمال آمریکا و ژاپن به دام انداخته و پچ زباله
اقیانوی آرام را شکل می دهد. 90 درصد زباله ها پلاستیک هستند.
برخلاف
باور رایج، پچ زباله یک جزیره شناور از زباله ها نیست که از ماهواره ها یا
قایق و هواپیما قابل مشاهده باشد. بلکه شبیه یک سوپ پلاستیکی عظیم است که
از میلیون ها قطعه پلاستیکی تشکیل شده که به کوچکترین قطعات ممکن تجزیه شده
و درآمده اند. آن ها در آب، درست زیر سطح معلق می مانند و از دید پنهان
هستند و تنها زمانی قابل مشاهده هستند که وارد ساحل شوند مثل سواحل هاوایی.
مجمع
الجزایر هاوایی که از جزیره بزرگ هاوایی تا 2400 کیلومتری غرب کشیده شده
اند، مانند دندانه های یک شانه عظیم عمل می کنند و زباله های اقیانوس در
خود جمع می کنند. بسیاری از این زباله ها در ساحل کامیلو به زمین می
نشینند. در سال های اخیر تلاش های زیادی برای پاکسازی ساحل انجام شده، قبل
از آن زباله ها تا 3 متر ارتفاع داشتند. هنوز هم داوطلبان سالانه 15 تا20
تن زباله جدیدی که وارد ساحل کامیلو و دیگر سواحل این منطقه می شوند را جمع
می کنند.
