این ورزش عنصر مرکزی جشنواره های هند است اما تعداد
انگشت شماری از سازه های استوانه ای در این کشور هنوز هم استفاده می شوند.
عکاس هندی «Siddharth Kaneria» فرصت عکاسی از شاهکارهای این موتورسواران بی
باک را داشته است. او می گوید: «صدها تماشاگر در اطراف گودال دایره ای جمع
می شوند تا شاهد رانندگان دیوانه و جسور در اتومبیل ها و موتورسیکلت هایی
باشند که در این استوانه عمودی که دیوارمرگ نام دارد می رانند. این ورزش
چند دهه پیش از انگلستان آغاز شد و در نهایت به هندوستان رسید، جایی که
دوچرخه های پدالی بعدها با موتورسیکلت ها جایگزین شدند و بدلکاران هندی
اتومبیل را هم به این مخلوط اضافه کردند. اگرچه اجراکنندگان این شیرین کاری
جاذبه اصلی بودند، اما این فستیوال ها شامل نمایش های سحروجادو، سواری های
تفریحی و بازارهای دست دوم نیز می شود. باوجود اینکه این نمایش تنها 30
دقیقه طول می کشد، صدها تماشاچی برای تشویق این بدلکاران می آیند و آن ها
همان طور که از دیوار بالا می روند برای مخاطبانشان دست تکان می دهند. برای
حضار، این یک تجربه دیدنی است، شما می توانید لرزش دوچرخه یا ماشین آن ها
را روی دیواری که روی آن ایستاده اید حس کنید. شاهکار آن ها ورای تصور است و
یک انسان عادی نمی تواند این خطر را به جان بخرد. اگرچه عشق آن ها به این
ورزش محکم است، بسیاری از آن ها درمورد آینده این ورزش نگرانند زیرا علاقه
عمومی روز به روز کمتر می شود.
برترين ها
