بیش از 5000 سال است که اعراب دو عطر بسیار باارزش را
تجارت می کنند که از درختانی که منحصرا در انتهای جنوبی عربستان رشد می
کنند، به دست می آید. شیره معطر خشک شده با کاروان از صحرای سینا به مصر
منتقل شده و از آنجا با کشتی به فواصل دور در دریای مدیترانه فرستاده می
شوند. یونانیان، رومیان، مصریان، اسرائیلی ها و فرهنگ های دیگر از این عطر
به عنوان بخشی از مراسم مذهبی خود استفاده می کردند و در آیین های تدفین
نیز استفاده می شود. طبق انجیل متی کندر یکی از سه هدیه ای بود که برای
تولد عیسی مسیح توسط سه مرد خردمند آورده شد.
علاوه
بر خواص معطر آن، کندر خواص کاربردی زیادی نیز دارد. دود حاصل از سوزاندن
آن پشه و دیگر حشرات را دور می کند. به طور سنتی، کندر برای درمان طیف
گسترده ای از بیماری ها از جمله زخم معده، فشارخون بالا، تهوع، تب، سوء
هاضمه، سرفه و بهبود پس از زایمان استفاده می شد.
تجارت
این ماده معطر بین قرن 13 قبل از میلاد و قرن چهارم میلادی رونق داشت و
بازرگانان عرب را به ثروتمندترین های جهان تبدیل کرد. اما وقتی مسیحیت دین
غالب شد، سوزاندن اجساد با دفن کردن جایگزین شد و تقاضا برای این ماده
بسیار کم شد. استفاده از لوازم آرایشی نیز به شدت در دنیای مسحیت کاهش یافت
زیرا تجمل و زیاده روی در لذات جسمانی نکوهیده بود. تجارت عطر به آرامی
منسوخ شد و بسیاری از شهرها در کنار مسیرهای تجاری کم کم متروکه شدند.
جمعیت درختان کند به آرامی کم شد که تا حدی به دلیل بهره برداری بیش از حد
بود. به علاوه سوزاندن، چرا و حملات سوسک ها نیز موجب کم شدن این درختان
شد.
یکی از سایت های
اصلی که این درخت هنوز در آن رشد می کند وادی داوکاه در عمان است. این دره
خشک 5000 درخت کندر دارد که قدیمی ترین آن ها حدود 200 سال سن دارد. شیره
درختان اینجا هنوز توسط مردم محلی برداشت می شود. این وادی در فهرست میراث
جهانی یونسکو ثبت شده است.
