نوع پوشش زنان اقلیت های دینی در عصر قاجار
کد خبر: ۵۰۵۵۷
تاریخ انتشار: 2016 October 01    -    ۱۰ مهر ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۴
پوشش زنان از لحاظ تاریخی در سه دوره دسته بندی می شود؛
پوشش زنان با توجه به اعتقادات مذهبی آنان فرق میکرد مثلا ارامنه که سکوت زن را امری عبادی می دانستند در لباس هایشان از نوعی دهان بند استفاده می کردند یا لباس زرتشتیان حتما از کرباس سفید و ساده بود. این در واقع راهی بود تا این اقلیتها در جامعه شناخته شوند و حقوق آنها توسط افراد دیگر مراعات شود.
 
 
پوشش زنان با توجه به اعتقادات مذهبی آنان فرق میکرد مثلا ارامنه که سکوت زن را امری عبادی می دانستند در لباس هایشان از نوعی دهان بند استفاده می کردند یا لباس زرتشتیان حتما از کرباس سفید و ساده بود. این در واقع راهی بود تا این اقلیتها در جامعه شناخته شوند و حقوق آنها توسط افراد دیگر مراعات شود.

 
 
اما پوشش زنان شهری بیشتر تابع پوشش زنان حرمسرا شاهی و بزرگان و اشراف جامعه بود.
لباس زنان را از لحاظ  تاریخی می توان به سه دوره مجزا تقسیم کرد؛
 
 

ا. از ابتدای دوره قاجار تا مسافرت ناصرالدین شاه به فرنگ
2. از مسافرت ناصرالدین شاه تا دوره مظفری
3. از دوران مشروطه تا پایان عصر قاجار


لباس دوران اول شامل پیراهن کوتاه بدون یقه و جلو بازی بود که با دگمه های زرین و مروارید نشان به گردن بسته  میشد و با شلواری گشاد و دامنی چین دار که روی آن جلیقه ای پوشیده میشد کامل میگشت و با چهار قدی سفید کامل می گشت.
 
 

پس از سفر ناصر الدین شاه به اروپا او که شیفته لباس بالرین های سنت پطرزبورگ شده بود دستور داد تا کلیه لباس های بانوان حرم به این شکل شود یعنی به جای شلوار از جوراب شلواری و دامن های چین دار کوتاه و روسری های ابریشمی سفر کوتاه و گل های در روی آن استفاده شود. این سبک لباس زنان خیلی زود به شاهزادگان و خانواده های متمول و متوسط شهری کشیده شد. روی لباس خانم ها در بیرون از منزل از چادر های کمری و روبنده های سفید بلندی که فقط قسمت چشم آن تور دوزی بود استفاده میشد.
 

 
 
بعد از مشروطه لباس زنان در خارج از منزل تنگ تر و کم چین تر شد و به جای روبنده از نوعی پیچه های کوتاه که از موی اسب بافته شده بود استفاده میشد.

منبع: کتاب سیاست و حرمسرا

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار