ماجرای «نابغه شدن» آدم ها بعد از «ضربه مغزی»

نمونه های واقعی

پسر ده ساله ای پس از اصابت توپ بیسبال به سرش، دچار شکستگی جمجمه و ضربه مغزی می شود اما این اتفاق بد، سرآغاز تحول مثبت در زندگی او می شودد. پس از ضربه مغزی، این نوجوان به مهارت های ریاضی شگفت انگیزی دست می یابد و می تواند، معادلات پیچیده ریاضی را با سرعت فوق العاده ای انجام دهد.


یک فرد دیگر نیز پس از سکته مغزی به یک شاعر و نویسنده با استعداد مبدل شد.


پژوهشگران این سندروم را به دو بخش تقسیم می کنند؛ سندروم نبوغ اکتسابی مادرزادی ( congenital) و غیر مادرزادی( acquired).

بنا بر این گزارش، تا سال ۱۹۹۶ میلادی، معروف ترین حالت های نبوغ اکتسابی در افرادی که ژنتیکی به بیماری های مغزی و عصبی دچار بودند، دیده شده بود. مبتلایان به بیماری اوتیسم، بیش از افراد دیگر در معرض ابتلا به سندرم نبوغ اکتسابی هستند و در سه تا چهار سالگی نشانه های نبوغ را از خود بروز می دهند.

اسکن مغزی اوتیست ها نشان می دهد، فعالیت بخش هایی از مغز که مسئول احساسات و استفاده از زبان است بسیار کم است و توانایی بازشناسی صورت افراد در اوتیست ها بسیار ضعیف است؛ اما در مقابل در هنگام کار با اشیا و یا شناسایی ساختارها، فعالیت های مغزی آنها افزایش می یابد. البته همه اوتیست ها ساوانت و دارای نبوغ اکتسابی نیستند.


دلایل شکل گیری سندروم

تاکنون درباره علل آن پاسخ قاطعی داده نشده و همواره پرسش هایی پیرامون آن وجود دارد؛ اما برخی بر این باورند که هر گونه تحرک، اعم از ژنتیکی یا غیر ژنتیکی به وسیله عوامل یاد شده که باعث افزایش جریان خون و اکسیژن در مغز شود و فعالیت های فیزیکی و عصبی آن را تحت تأثیر قرار دهد، می تواند این سندروم را به وجود آورد و توانایی های مغزی فرد را گسترش دهد.

برخی دیگر نیز چنین امری را در دستگاه عصبی مرکزی انسان جستجو می کنند. از دیگر تئوری ها در این زمینه، می توان به تئوری جبران اشاره کرد؛ به این معنا که از کار افتادن یک بخش و نقص آن باعث افزایش و توسعه بخش های دیگر مغز می شود.


ممکن است روزی انسان ها بتوانند شفاف و صریح به این پرسش ها پاسخ دهند، تا بتوانند دریچه ای را به سوی شناخت پیچیدگی های مغز انسان و رموز آن بگشایند!