جامعه‌شناسان دانشگاه کنکتیکات در صدویازدهمین نشست سالانه انجمن جامعه‌شناسی آمریکا اظهار کردند که نقش مردان در یک خانواده به عنوان نان‌آور برای آنها مضر بوده و باعث کاهش سلامت روانی و تندرستی آنها می‌شود.
در مقابل، نتایج این تحقیق نشان داده که اگر زنان این نقش را به تنهایی ایفا کنند، اثری معکوس داشته و سلامت آنها ارتقا می‌یابد.
این تحقیق هنوز در هیچ مجله‌ای منتشر نشده، اما ایده‌های جالبی را بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده بین سال‌های 1997 تا 2011 از مطالعه طولی ملی جوانان مطرح کرده است.
محققان به رهبری کریستین مونش، دانشیار جامعه‌شناسی دانشگاه کنکتیکات، داده‌های گروهی از زنان و مردان متاهل را در یک دوره یکسان زمانی ثبت کردند. در سال‌هایی که مردان تنها نان‌آور خانه بودند، میزان تندرستی آنها تا پنج درصد کاهش یافت و سلامتشان به طور میانگین تا 3.5 درصد کم شد.
مونش در بیانیه‌ای مطبوعاتی اظهار کرد: مردانی که نسبت به همسرشان درآمد بیشتری دارند، ممکن است به مسئولیت نان‌آوری یک حس تعهد پیدا کرده و در مورد آن دغدغه داشته باشند. از سوی دیگر، زنان ممکن است با یک حس فرصت یا انتخاب به نان‌آور بودن بنگرند. زنان نان‌آور ممکن است حس غرور نیز داشته باشند و نگران نظر دیگران در مورد عدم موفقیت آنها در این راه نباشند.
محققان همچنین تلاش کردند تا سایر فاکتورها مانند سن، تحصیلات و درآمد کلی را نیز در این تحقیق در نظر بگیرند، اما دریافتند که این عوامل هیچ تأثیری بر یافته‌ها نداشت.
به طور کلی، این مقاله با کاستی‌هایی روبه روست؛ اما ایده‌های جالبی را در مورد نقش جنسیتی و میزان مضر بودن آن برای مردان و زنان مطرح کرده است.
تحقیق دیگری که توسط محققان دانشگاه هاروارد منتشر شده نیز نشان داده که ممکن است عواقب منفی با این نوع نقش‌ها همراه باشد، چون گویا ارتباطی بین اشتغال مرد و نرخ طلاق وجود دارد. احتمالا طلاق در بین زوج‌هایی که شوهر بیکار است، یک سوم بیشتر است.
ایلنا
