مجموعه‌دار ایرانی که از سال ۱۳۴۱ برابر ۱۹۶۲ در مونیخ زندگی می‌کرد، طی سالیان دراز با عشق و علاقه مجموعه گرانبهایی از نسخه‌های خطی و دستنوشته‌های ایرانی و اسلامی گرد آورده بود و گهگاه اثری را در حراجی به فروش می‌گذاشت و با درآمد آن زندگی می‌کرد.
هنگامی که این مجموعه‌دار در سال ۱۹۹۷ در ۸۶ سالگی درگذشت، ورثه او پی بردند که برخی از آثار از مجموعه گرانبهای او ناپدید شده است. آنها نخست به یک کارآگاه خصوصی مراجعه کردند که در ادامه تحقیقات خود موضوع را به اداره جنایی ایالت بایرن ارجاع داد.
کارشناسان اداره جنایی بایرن پس از چند سال تحقیق در داخل و خارج آلمان به یک مهندس ایرانی - آلمانی شک بردند که در سال‌های آخر زندگی مجموعه‌دار به خانه او رفت و آمد داشت و به کارهای او رسیدگی می‌کرد.
مأموران اداره جنایی در دسامبر ۲۰۱۱ در جستجوی خانه مهندس مزبور که امروز ۷۰ سال دارد، تعداد ۱۷۴ اثر قیمتی پیدا کردند که قیمت آنها بیش از سه میلیون یورو ارزیابی شده است.
مهندس یادشده در دادگاهی که در مارس ۲۰۱۶ در داسرای جنایی مونیخ برگزار شد به دزدیدن آثار عتیقه اعتراف کرد و از سوی دادگاه به حبس تعلیقی محکوم شد.
از این مجموعه گرانبها دو نسخه خطی قرآن، بنا به وصیت مجموعه‌دار متوفی، به موزه ایران باستان تعلق گرفت که به آقای نکونام، از طرف سفارت ایران در آلمان، تحویل داده شده.
دو نسخه ارزشمند از مجموعه را ورثه به پاس خدمات ایالت بایرن در بازیافتن آن، به کتابخانه دولتی این ایالت هدیه کردند.
بخش اعظم گنجینه هنری به ورثه مجموعه‌دار بازگردانده شد
به گفته ورثه از این مجموعه نسخه گرانبهایی از دیوان حافظ همچنان مفقود است. پلیس ایالت بایرن در فراخوانی رسمی از همگان برای یافتن این نسخه نادر یاری خواسته است. گفته می‌شود که این نسخه مزین به زرنگاری (تذهیب) است و بیش از یک میلیون یورو ارزش دارد.
بي بي سي فارسي
۲- آیا بی بی فارسی هم می تواند مرجع خبر باشد؟!!!