«آمازون» به کدام ویژگی زنان و مردان می پردازد!

 هدف اصلی برای هر رابطه ای حفظ و نگهداری آرامش در رابطه است. ازدواج، پیمانی است که بین دو فرد بسته می شود و این پیوند در جهت برآورده شدن نیازهای خانواده هسته ای شکل گرفته شده برای رسیدن به کمال بوجود می آید.

دكتر مينا پورفرخ، روانشناس و مشاور خانواده با بيان اينكه نیازهای اولیه ای مانند نیاز های فیزیولوژیکی (خوردن، آشامیدن و نیاز جنسی) و نیاز ثانویه ای چون پول، فرد را تشویق به تکاپو و تلاش در جهت برآورده کردن این نیازها می سازد، گفت: طبق هرم نیازهای مزلو، نیاز امنیت و کسب کردن حس ایمنی در آغوش خانواده مورد توجه قرار می گیرد و آرامشی را به وجود می آورد که فرد در خود نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن را حس می کند. حس تعلق پذیری لذتی است که ما را به سوی حس نیاز به احترام پیش برده و باعث تقویت عزت نفس خواهد شد. عزت نفس برآورد حس ارزش های درونی هر فرد از نگاه خودش می باشد. این مرحله همان حس رضایتمندی است که در نهایت در جهت برآورده کردن صحیح نیازهای فرد بوجود آمده است. طبیعیست که هر کدام از زوجین برای رسیدن به این سطح هدفمند ارضاء نیازها تلاش می کند، مشغول به کار و فعالیت می شود ولی این کار و تلاش تا کجا می تواند ادامه یابد.


باید توجه داشت که هدف اولیه در حقیقت رسیدن به آرامش فردی و خانوادگی است. باید توجه داشت که کار هدف نیست بلکه یک دستاورد است. مثلا اگر فردی عازم شمال است و صرفا هدف رسیدن به مقصد است شاید با شتاب و بدون استراحت مسیر را طی کند و زیبایی های مناظر اطراف نتواند لذت ببرد ولی اگر دیدگاهش را عوض نماید درحالی که به سوی مقصد حرکت می کند می تواند زندگی خود را سرشار از آرامش نموده و لذت ببرد. همسر و فرزند هم جزو زیبایی های زندگی هر فرد محسوب می شود که می تواند مسبب آرامش و از منابع انرژی هر فرد به شما آید و اگر این منابع انرژی تأمین نشود مانند وزنه برداریست که وزنه را به خوبی حفظ کرده و ناگهان با تلنگری مثل نشستن یک حشره بر روی یک طرف وزنه، از تعادل خارج می شود و بر زمین می افتد. پس توجه به اهمیت منابع انرژی به عنوان منابع حمایتی مانع از استهلاک فرد می شود. متاسفانه گاها در مراجعانم می بینم که قادر به استفاده مطلوب از اوقات فراغت خود نیستند و آن را اتلاف وقت می دانند و زمانیکه از آن در جهت امور شغلی خود استفاده کنند مفید می بینند. پس به نظر من استفاده مفرح از اوقات فراغت در جهت تامین انرژی خانواده، یک مهارت و هنر تلقی می شود.

از سویی دیگر، نیاز به پیشرفت از جمله نیازهایی است که انسان را از سایر موجودات متمایز می کند. اگر نیاز به پیشرفت در فردی وجود نداشته باشد و یا کم باشد در نتیجه تلاشی نخواهد کرد زیرا انگیزه ای برای موفقیت و پیشرفت وجود ندارد. در جوامع مدرن و دیجیتالی امروزی دیده می شود که زنان پا به پای و گاهاً فراتر از مردان مشغول کار و پیشرفت های شغلی و اقتصادی هستند و به نظر می رسد در مواقعی از رسالت اولیه خود به عنوان ایفا نمودن نقش مادری و همسر بودن کناره می گیرند. چنین فردی احتمالا رضایت از زندگی را در موفقیت های شغلی می یابد.

اولین بخش که «روح معنوی زن» است بازتاب ‌دهنده محسنات کامل زنانه از لحاظ بردباری و وفای به عهد است و از آنجا که این خصوصیت زن در پی کسب عظمت و قدرت نیست و به دنبال نقاط قوت مرد و چشم پوشی از نقاط ضعف است، با روحیه‌ای الهام بخش و خلاق، مرد را در زندگی به سوی موفقیت سوق می‌دهد.

دومین بخش که «انرژی مادرانه» است؛ نقش حامی و سرپرست را برای فرزندان و حتی اطرافیان ایفا می‌کند و در پروش افراد موثر است.
سومین بخش که ویژگی‌های مردانه درون زنان است و «آمازون» نام دارد شدیدا دارای تمرکز درونی حواس بوده و قابلیت ابراز وجود دارد. متکی به نفس و خودکفاست و در ارتباطات اجتماعی فعال تر بوده و کار را مقدم بر مسائل خانوادگی می داند.

چهارمین بخش نقش معشوقه را به عنوان زنی جذاب با حس شادابی و سرزندگی نشان می‌دهد. زنی که در روابط شخصی خود با مردان در سطوح مختلف عقلانی و عاطفی برخورد می‌کند، با مرد زندگی اش هم خوانی می‌کند و نظراتش ارزشمند است. این جنبه از زنانگی همیشه مورد ستایش مردان قرار می‌گیرد. با توجه به چهار بعد انرژی درونی زنان می‌توان گفت که در صورت به تعادل رساندن این چهار بخش است که یک زن توانایی و قابلیت همسری با حفظ نقش معشوقه بودن، مادری مهربان و کارمند یا مدیری موفق خواهد بود. اگر به هر دلیلی در یکی از ابعاد، پیشرفت چشمگیری داشته باشد و در بعدی دیگر کم کاری و خلأ شکل گرفته باشد خانواده دچار بحران شده و زندگی با تنش مواجه خواهدشد. در چنین حالتی لازم است که با به تعادل رساندن همه ابعاد انرژی زنانه به ثبات خانواده توجه بیشتری کرد.

پس لازم است هر فرد نیازهای واقعی خود را شناسایی کرده و برای برآورده کردن آن تلاش کند و تفاوت آن نیاز را با خواسته و آرزو مشخص کن. خواسته، فضایی ذهنی است که ما می خواهیم به آم عینیت ببخشیم و به واقعیت تبدیلش کنیم. در خواسته، شور و هدف و انگیزه وجود دارد مثل فردی که می خواهد به موقعیت مطلوب یا ارتقای تحصیلی دست پیدا کند، ولی آرزو به تنهایی منشأ حرکت نیست چرا که با ای کاش همراه بوده و فضایی حقیقی ندارد و در آن انگیزه ای نبوده و حتی گاهی ممکن است با افسوس همراه باشد.

رادیو سلامت