به گزارش «تابناک باتو» ـ اگر دشمن و سیل و زلزله و تحریم و جنگ و سوء‌مدیریت نتواند ما را از پا درآورد، روزی خودخواهی ما را خواهد کشت.
ویروس چِغِری به نام کرونا میهمان ناخوانده‌مان شده؛ بماند از سرِ کدام اشتباه فرد یا افرادی که یافتن مقصرش دردی را از ما دوا نمی‌کند.
واکنش ما اما چه بوده؟ توسن ترس و تهدید را در فضای مجازی زین کرده ایم و با تمام قوا در ایجاد رعب و وحشت جمعی بر یکدیگر در حال سبقت گرفتنیم. انگار نه انگار که آمار می گوید درصد مرگ و زندگی مبتلایان کرونا ۹۸ بر ۲ به نفع زندگی است.
همان گونه که در محاورات جمعی مان در خودبدبخت‌نمایی گوی سبقت از هم می‌رباییم، به همان سیاق در ترساندن یکدیگر از کرونا هم با هم مسابقه گذاشته‌ایم.
از دیگرسو، جماعتی از ما با پراکندن شایعه‌ی قرنطینه‌ی شهرها و تعطیلی مراکز تولیدی و خرید به فروشگاهها هجوم برده و با سنگین کردن کفه‌ی تقاضا باعث شده‌ایم که قیمت اجناس بالا برود و موج جدید گرانی، شاخص فلاکت را در آستانه‌ی سال نو دوباره جابجا کند.
براستی اگر آذوقه ذخیره نکنیم ممکن است از گرسنگی بمیریم؟! اگر فقط این یک هفته سیر و زنجبیل بخوریم چنان ایمن می‌شویم که کرونا نمی‌گیریم؟!
ما را چه می‌شود که پس از ابتلا به هر مصیبت، غریزه‌ی حیوانی مان بر انسانیت پیشی گرفته و تصاویری شنیع و چندش‌آور از آدم اشرف مخلوقات می‌سازیم؟
خودخواهی، سیاه‌نمایی، هراس‌افکنی، سودجویی، دروغگویی، پنهان‌کاری، احساسات محوری، زورگویی... براستی کدامش را اربابان میهن دارند و رعیتشان ندارند؟
کرونا ویروسی ست مشابه آنفلوآنزا با سرعت تکثیر بیشتر که با رعایت بهداشت فردی و برنامه ریزی عمومی مبتنی بر کاهش ارتباطات جمعی می‌تواند کنترل شود.
بزودی واکسنهای درمانگر این ویروس تولید و تکثیر خواهد شد و بشریت این اپیدمی را نیز چون صدها بیماری مسری و خطرناک دیگر از سر خواهد گذراند.
نترسیم و نترسانیم. به هم روحیه بدهیم و تجارب مثبتمان از پیشگیری‌های بهداشتی را با هم به اشتراک بگذاریم. به فروشگاهها هجوم نبریم و باعث هراس دیگران نشویم. باور کنیم که در این مملکت با هرچقدر تحریم و کمبود، باز آن قدر نعمت هست که چرخ تولید از حرکت بازنایستد و انسانی از گرسنگی نمیرد. ایمان داشته باشیم که در بدنه‌ی درمانی جامعه آن‌قدر قابلیت هست که توان درمان ما و ریشه‌کن کردن این ویروس مزاحم را داشته باشد.
استرس بستر مساعد رشد تمام ناخوشی‌های روحی و جسمی است. آرام باشیم و آرامش وجود خود را به جامعه نیز هدیه کنیم. یادمان باشد نگرانی برای مصیبتی که هنوز تجربه نکرده‌ایم، می‌تواند خود بزرگترین مصیبت باشد.
امیررحمتی
این موضوع دیگه ربطی به ایران نداره. تمام کشورها دچار وحشت شدن. انبار کردن کالاها هم تو همه کشورها حتی پیشرفته شایع شده. نگرانی از حفظ جان به عنوان پایه اولیه هرم مازلو، ربطی به توسعه یافتگی یا نیافتگی نداره.