روزنامه جام‌جم ارگان صداوسیما دیروز در یادداشتی، فیلم «مطرب» را آبگوشتی خطاب کرد: مطرب روایتگر زندگی یك خواننده كاباره‌ای پیش از انقلاب اسلامی است؛ خواننده‌ای كه با وقوع انقلاب مانند دیگر خواننده‌های كاباره‌ای از صحنه كنار می‌رود، نه آن‌قدر شهرت و جایگاه دارد كه به كشورهای غربی برود و بشود خواننده لس‌آنجلسی و نه می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد؛ بنابراین می‌شود خواننده‌ای برای مراسم‌های عقد و عروسی.
مطرب هم تقریبا به سیاق غالب فیلم‌های كیایی ساخته شده و موضوعی جدی را در فضایی كمدی روایت می‌كند، اما فیلم نه موفق می‌شود همچون آثار خوب این فیلمساز، بستر زیرین و جدی‌اش را خوب پایه‌گذاری كند و بنا نهد و نه در ظاهر كمدی و پوسته بیرونی، ششدانگ و جذاب پیش می‌رود و به‌جز لحظات مختصری، در مجموع نمی‌تواند خنده درست و حسابی از تماشاگر بگیرد. نه این‌كه آگاهانه نخواهد، بلكه نمی‌تواند و در واقع انگار زورش نمی‌رسد بیشتر از اینها تماشاگر را بخنداند. بخشی از این ضربه به فیلم و فیلمنامه، به غمخواری بیش از حد نویسنده و فیلمساز، نسبت به سوژه و قهرمان فیلمش، ابراهیم برمی‌گردد و همین، روند كمدی فیلم را مختل می‌كند.
مطرب كه اساسا ایده كمدی‌اش را از انقلاب اسلامی به عنوان یك دگرگونی بزرگ سیاسی و اجتماعی می‌گیرد و پایه اولیه قصه و سرنوشت ابراهیم، خواننده كاباره‌ای پیش از انقلاب را روی همین بنا می‌كند و از نمد همین نیش و كنایه هم كلاهی برای فیلمش می‌دوزد، تقریبا در همین حد باقی می‌ماند و نان این اقبال و فروش گیشه را تا حدود زیادی از همین ایده می‌خورد. وگرنه قصه اگرچه در طول روایت می‌شود و پیش می‌رود، اما چندان منطقی نیست و روزنه‌ها و ساده‌انگاری‌های زیادی در فیلمنامه به چشم می‌خورد.
فرهیختگان هم امروز در یادداشتی نوشت: آیا سلیقه مردم ایران به سمت رحمان ۱۴۰۰، کلوپ همسران، تگزاس ۲ و مطرب رفته است؟ آیا به عصر ابتذال وارد شده‌ایم؟ مبتذل شدن دوره‌ای به‌خصوص، لزوما به این معنا نیست که مردم یک کشور دسته‌جمعی کم‌هوش شوند و به‌لحاظ عقلی و فرهنگی پسرفت کنند. اینکه تنها صدای گروه‌های کم‌بهره‌تر از لحاظ فکری، فرهنگی و اجتماعی، امکان پژواک داشته باشد و هنجارها را همان‌ها تعیین کنند، هرچند باقی مردم در دل راضی نباشند، همان معنای عصر انتظار را می‌دهد. به این معنا ابتذال متضمن یک نوع دیکتاتوری رندانه هم هست که با تقلب و بی‌اینکه بپذیرد در حال زور گفتن است، دارد زور می‌گوید و باقی صداها را خفه می‌کند.
فرمول ساده «جمع کردن چند ستاره مشهور در یک فیلم، به‌علاوه مقداری رقص، متلک جنسی، لوکیشن خارجی و...» می‌تواند هر کم‌استعدادی که از مقداری رانت و امکانات در چنین فضایی بهره‌مند باشد را سازنده فیلم صدرنشین جدول فروش کند.
برترین ها
