شهاب سنگ فوکانگ که تصور می‌شود ۴.۵میلیارد سال قدمت داشته باشد، یعنی به اندازه سن خود زمین، در سال ۲۰۰۰ در نزدیکی شهری به همین نام در چین کشف شد.
این شهاب سنگ پالازیت است. پالازیت نوعی شهاب سنگ با بلور‌های طلایی شفاف یک ماده معدنی به نام الیوین (olivine) است که در یک متن سنگی لانه زنبوری نقره‌ای از جنس نیکل و آهن جای گرفته اند. این شهاب سنگ باشکوه، احتمالا زیباترین قطعه فرازمینی است که انسان تاکنون دیده است.
شهاب سنگ فوکانگ را یک کوهنورد پیدا کرد. این مرد اغلب برای ناهار روی این صخره بزرگ توقف می‌کرد و همیشه با خود فکر می‌کرد که این سنگ فلزی و بلور‌ها چه هستند. سرانجام او با خودش قلم و چکش برد و چند تکه از آن را شکست، سپس آن‌ها را به آمریکا فرستاد و مشخص شد که این صخره یک شهاب‌سنگ است.
شهاب سنگ اصلی بیش از هزار کیلوگرم وزن داشت، اما آنقدر درخشان و زیبا بود که هرکس تکه‌ای از آن را می‌خواست. از آن زمان این شهاب‌سنگ به ده‌ها قطعه نازک تقسیم شده و در سراسر جهان فروخته یا توزیع شده است.
در کل سی و یک کیلوگرم از این نمونه در دانشگاه آریزونا نگهداری می‌شود. ماروین کیلگور (Marvin Kilgore) از مرکز شهاب‌سنگ جنوب غربی آریزونا، بزرگترین بخش از این شهاب سنگ را به وزن ۴۲۰ کیلوگرم در اختیار دارد.
پالازیت‌ها از حدود ۵۰درصد الیوین و بلور پریدوت و ۵۰درصد نیکل و آهن تشکیل شده اند و تصور می‌شود یادگار تشکیل سیارات باشند. ظاهرا آن‌ها کمتر از یک درصد شهاب سنگ‌ها را تشکیل می‌دهند و از شهاب‌سنگ‌های بکری نشات گرفته‌اند که هنگام تشکیل منظومه شمسی حدود ۴.۵میلیارد سال پیش ایجاد شدند. نمونه‌های بسیار کمی از آن‌ها هنگام عبور از اتمسفر زمین جان سالم به در برده اند.
باشگاه خبرنگاران
اغلب اینها تشعشعات رادیو اکتیو دارند