«تابناک باتو» ـ در قصهی کربلا زمین و زمان و مکین و مکان درهم است؛ جدا کردنی و سوا شدنی نیست. کربلا را نمیتوان از حسین (ع) جدا کرد و داستان "آب" و عطش را نمیتوان بدون وجود "نهر" علقمه معنی کرد. نهر علقمه هم بدون "درختان" و نخلستانهایی که داستان عباس (ع) در آنجا روایت میشود، انگارهای بزرگ را کم دارد. از نبرد در کربلا نمیتوان بدون تاختن تصویری کامل داشت و تاختن یعنی "اسب" ذوالجناح! و "خاک/تربت" خود داستان دیگری است.
واقعهی عاشورا یک دامنهی محیط زیستی جدی دارد و این نوشتاری است برای صاحبان مجالس؛ که نه فقط آنها بلکه همهی ما بوی نوستالژیکِ آتشِ زیرِ دیگهای غذای نذری را دوست داریم. اما امروزه برای کمک به شرایط اسفبار جنگلها و آفت حرص انسانی افتاده بر چوبهای درختان، بجاست شیعیان حضرتش که به راحتی میتوانند به جای چوب از انرژی گاز بهره ببرند از بریدن و جمع آوری هیزم درختان برای روشن کردن آتش صرف نظر کنند. ما شیعهی ائمهای هستیم که گیاهی (ولو برگی) را جز به ضرورت استفاده از مواهب طبیعی از درختی جدا نمیکردند. آنکه بدون توجه به محیط زیست اطراف در خیمهها آتش به پا کرد، دشمن، ولی خدا بود!
اگر به تناسب زندگی مدرن عزاداری ما هم نوین شده و دیگر فرصت شستشوی ظروف فلزی قدیم را نداریم، میتوان برای تمام ظروف یک بار مصرف پاکتی جهت بعد از مصرف اش در نظر گرفت. تا تبدیل به آشغال کفِ خیابان و ضایعات پر دردسر برای محیط زیستمان نشود و در ضمن قامت رفتگری را نیز خم نکند. سطلهای زباله مخصوصی را در اطراف محل توزیع نذری (به خصوص چای و شربت) تعبیه کنیم. ما در روضهها بسیارشنیده ایم که شب عاشورا حضرتش خار و خاشاک اطراف خیمهها را جمع آوری کرد تا بعدِ غروب عاشورا به پای فرزندان بی پناهش نرود. به امام تاسی کنیم و تدبیر پاکیزگی و رفع خاشاک و زبالهی فردا را امروز به عمل آوریم.
ایجاد آلودگی صوتی از عملکردهای زشت جبهه مقابلِ امام بود که هنگام خواندن خطبه و بیان نصایحِ امام، طبل زدند و هلهله کردند تا صدای منطق حسینی به گوش خیل سپاهیان عمر سعد نرسد و وجدان خفته شان بیدار نگردد.
صدای منطق شیعه باید مثل پیشوایش به دور از مزاحمت و آلودگی صوتی باشد.
بر رأفت و مهربانی حضرت حسین (ع) گریستیم که در اولین برخورد با حربن یزید ریاحی ضمن سیراب کردن سربازان سپاه او، تمام اسبهای سپاهش را نیز سیراب کرد. شیعه اگر جا پای امامش میگذارد بر خوردش با حیوانات نیز باید چنین باشد. در اجرای تعزیهها به حیوانات فشار نیاوریم؛ و یادمان باشد مهم به قدر کفِ دستی میل غذای نذری است برای تبرک، نه میزان گوشت داخل آن! (مایی که عمدتا این سالها مشکل چاقی و پر خوری و کم تحرکی داریم) از روی چشم و همچشمی خدای ناکرده گوشت غذا را بی جهت زیاد نکرده و حیواناتی را به این وسیله ذبح نکنیم.
نشود جوی آب خیابانها پر شود از تکههای خورده نشدهی گوشت گوساله و گوسفند! نمونهها بسیاراست. کافی است یادمان نرود که سوگوار امام حسین (ع) به شیوه حسینیان عزاداری میکند.
یاسر عرب
احتمالاً اون چیزایی که شما تو گوشه کنار خیابان دیدی پسمانده غذای هزاران رستوران سطح شهر و مشتریان مرفهش باشه نه پس مانده ی غذای نذری امام خسین (ع).
جالبه که ماه محرم که میرسه انتشار این متن های روشنفکرمأبانه هم بصورت تصاعدی بالا میره.
و البته دلیلی هم نداره که فقط منوط به این ایام باشه
قطعا کسی که از راه حسین مراقبت میکنه به مسائل کوچیک هم حساسه و مراعات میکنه
اندک دوستانی که رعایت بهداشت و ابعاد فرهنگی قیام عاشورا نمی کنند باید توجه بیشتر بکنند
تکلیف مابقی هم که روشنه و خود شما فرمودین به وقت فرصت روشنفکر میشن
برای مراسم عزاداری پیوست فرهنگی لازم است.