پیچ و خم کوهها و بیراههها جای خود را به ساختمانهای بلند داده است. دیگر خبری از بارهای سنگین یخچال، اجاق گاز و دلشورههای کولبری شبانه نیست؛ حالا جای آنها را لولههای بلند آهنی گرفته است که سوار بر دوش «سیروان» طبقات را یکییکی بالا میروند تا خانههای قد و نیمقد جدید بالا برود و شهرک دیگری در سلیمانیه ساخته شود.
در عراق، کارگران ایرانی را تنها سر ساختمانهای نیمهکاره درحال داربستزدن یا حمل بلوک و سیمان نمیبینید یا سر میدان شهر در انتظار کار. بساط واکسی برای مسنترهاست، آنهایی که توان کار سخت را ندارند.
درآمد کارگران مرغداری بالاست. ماهی ١٠میلیون تومان، البته کارشان خیلی سخت است. باید کاربلد باشید.
یکاییل صدیقی، رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان:
ما هر روز شاهد مهاجرت کارگران و استادکاران ایرانی به کردستان عراق هستیم.
شهر مریوان که من در آن زندگی میکنم، فقط ۱۵کیلومتر تا مرز سلیمانیه فاصله دارد؛ شاید بشود با جرأت گفت ٨۰-٧۰درصد کارگران و استادکاران ساختمان که به عراق مهاجرت میکنند، از استان کردستانند.
در شهرهای مریوان سروآباد، حداقل ٥۰-٤۰درصد استادکاران در عراق کار میکنند.
از زمانی که ارزش پول پایین آمده و ساختوساز کم شده، موج مهاجرت گستردهتر شده است؛ در یکسال و چندماه گذشته، در ایران قیمت همه اقلام ساختمان از سیمان گرفته تا تیرآهن، بالا رفته، اما نرخ نیروی کار ثابت مانده؛ کارگر و استادکار ساختمان با نرخ چهارسال پیش مشغول به کارند، اما در عراق دستمزدها خیلی بالاتر است.
مثلا اگر در ایران دستمزد برای نمای سنگکاری، متری ۴۰هزار تومان است، در عراق همین کار متری ۱۰هزار دینار است که میشود حدود ۱۰۰هزار تومان.
آنجا کارگران روزمزد هم روزی ۳۰۰ تا ۳۵۰هزار تومان درآمد دارند؛ استادکار، روزی ۴۵۰هزار تومان که پول خوبی است؛ برای کارگری که در ایران باید ٦ماه سال بیکار باشد و ٦ماه بعد را با دستمزد چهار سال قبل بسازد، خیلی میصرفد.
روزنامه شهروند