گزارشی درباره راز‌های مرموز یک تاجر
کد خبر: ۱۴۴۸۸۳
تاریخ انتشار: 2019 May 15    -    ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۷:۳۴

وب سایت کارخانه آنلاین در گزارشی نوشت: 29 آبان ماه سال 87 دقیقا در گوشه سمت راست صفحه چهار روزنامه ایران، یک کادر آگهی با این عنوان درج شده بود:« باتاسف واندوه درگذشت شادروان حاج ابوالفضل کرداحمدی را به فرزندان و خانواده محترم کرداحمدی تسلیت عرض می نمایم.» حتی در سایت جامعه تعلیمات اسلامی هم هیچ تصویری از او وجود ندارد. ابوالفضل کرداحمدی یک از بانفوذترین تجار یک قرن اخیرایران بوده است.

درمیان خاطرات بسیاری از نیروهای سیاسی بارها به او اشاره شده ولی تمامی تفسیرها از او کوتاه و مختصر بوده است. گفته می شود ابوالفضل کرداحمدی و یکی از فرزندانش از موثرترین نیروهای منتسب به حجتیه در دهه 60 شناخته می شدند و حداقل در میان طیف نیروهای مذهبی و بازاری دهه 40 تا 60 صاحب اعتبار بوده اند.

میزان نفوذ آنها در میان فارغ التحصیلان مدرسه علوی و بخصوص شاگردان علامه کرباسچیان و رضا روزبه از هر دو نفر چهره ای نزدیک به «قدیس» ساخته است. دانش آموختگان علوی کرداحمدی را پدر معنوی خودشان می دانستند و در میان خاطراتشان بارها از عرفان نهفته در رفتار او صحبت به میان آورده بودند ولی کرداحمدی بیش از این عرفان و نفوذش در شبکه های سیاسی درسال های پیش و پس از انقلاب صاحب نفوذ و ناشناخته است.

او کیست؟

هنگامی که چشم از جهان فروبست، 84 سال داشت. تجارت خانوادگی او «کاغذ» بود و در بازار به عنوان معروفترین فردی به شمار می آمد که حتی تا زمان فوت، نبض بازار کاغذ را دردست داشت. در میانه عمر با شیخ عباسعلی اسلامی موسس جامعه تعلیمات اسلامی آَشنا شد. مدتی بعد با علامه و روزبه نیز پیوند پیدا کرد و در دسته حامیان مالی موثر راه اندازی مدارس اسلامی بخصوص علوی، رفاه و نیکان درآمد. کرداحمدی به شدت شیفته کرباسچیان بود.

در یکی از معدود نوشته هایی که از کرداحمدی باقی مانده چنین درمورد علامه نوشته است:« آن چه در شخصیت آقای علامه بارز بود این بود که ایشان با خودش تضاد و تناقض نداشت. به هر چیزی که اعتقاد و ایمان داشت، طبق آن عمل می‌کرد. عملش مطابق تفکرات و اعتقاداتش بود و آن چه را که معتقد بود در آن استقامت داشت و از آن هیچ تخطی نمی کرد و در آن هیچ تزلزلی نداشت.

من شکی در زندگی اش ندیدم. او با یقین زندگی می‌کرد و به مرگ و قیامت اعتقاد داشت. ممکن است بگویید:مگر ما اعتقاد نداریم‌؟ نه، اعتقاد او مثل ما نبود. اگر ما قبول داشته باشیم قیامتی هست، بعضی از کارها را نمی کنیم. ایشان به آخرت اعتقاد داشت.»

مدتی بعد با علامه و روزبه نیز پیوند پیدا کرد و در دسته حامیان مالی موثر راه اندازی مدارس اسلامی بخصوص علوی، رفاه و نیکان درآمد. کرداحمدی به شدت شیفته کرباسچیان بود

ردپای او در تمام محافل بازاری دهه 40 و 50 وجود دارد. راه اندازی صندوق قرض الحسنه ذخیره جاوید و کمک به تاسیس تعداد دیگری از صندوق های قرض الحسنه در کارنامه کرداحمدی ثبت شده است. اما خیلی پیش از اینها و در حوالی سال 1324 او هزینه های اصلی تاسیس مدرسه اسلامی جعفری اسلامی را در اختیار عباسعلی اسلامی گذاشت. مدرسه ای که دانش آموختگان به نامی تحویل داد. افرادی مانند اکبرترکان، محمدرضانعمت زاده، شهید تندگویان، محمد علی رجایی، پرفسور حمید مولانا و حتی حاج شیخ حسین انصاریان در این لیست قرار می گیرند.

این مدرسه یک نسل پیش از علوی است. شاگردان نسل اول مدرسه علوی چندی قبل کتابی در مورد تربیت اسلامی منتشر کردند و نام ابوالفضل کرداحمدی را نیز در ردیف احمد توانا قراردارند که یکی از مدرسان سرشناس حجتیه در تهران بود. مجتبی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی مدتی قبل در گفتوگوی با مهرنامه اشاره کرده بود:« صادق کرداحمدی، عبدالله اسفندیاری، حسین دائرالاسلام که مجاهد شد و حسین فلسفی برادرزاده فلسفی واعظ نزدیک بودم.

یکی از معلم ها دکتر رضا فیض بود که در ابتدا به ما خیلی نزدیک بود. جلساتمان را در خانه افراد می گذاشتیم. در واقع این جلسات از طرف ما، جلسات تحقیقاتی و پژوهشی بود ولی برای افرادی مثل دکتر توانا یک نوع یارگیری بود برای انجمن حجتیه.» صادق فرزند حاج ابوالفضل در این جلسات شرکت میکرد.

با این وجود در مورد زندگی کرداحمدی اطلاعات چندانی وجود ندارد. در بحبوبه انقلاب از سوی مهدی بازرگان و هاشمی رفسنجانی در کمیته تنظیم اعتصابات مسول ساماندهی امور گمرکی شد ومدتی بعد از پیروزی انقلاب نیز امام خمینی در حکمی او را به عنوان یکی از نمایندگان خود در اتاق بازرگانی منصوب کرد. درمیانه دهه 60 او به طور مطلق از عالم سیاست فاصله گرفت.

نفت فروش

در زندگی سیاسی و اقتصادی ابوالفضل کرداحمدی نقطه عطفی وجود دارد. معتبرترین تاجرکاغذ ایران بیشترین واردات را از ژاپن داشت. حوالی سال 64 دولت برای فروش نفت دچار بحران شده بود. مرحوم عالی نسب به عنوان مشاور اقتصادی میرحسین موسوی، ارتباط نزدیکی با کرداحمدی داشت و هر دو در هیات امنای جامعه تعلیمات اسلامی هم حضور داشتند. کرداحمدی برای نخست وزیر هم چهره ای شناخته شده بود و به همین سبب او به عنوان یک تاجر خوش نام ایرانی مامور می شود به ژاپن سفر کند و مایحتاج مورد نیاز کشور را به ارزش 2 میلیارد دلار تهیه کند. یکی از افرادی که در این جلسات مذاکره کرداحمدی حضور داشته روایت می کند حاج آقا زبان انگلیسی دست و پاشکسته می دانست.

با این وجود حرفهای هر دو طرف ترجمه می شد. او به موسسه معروف «جترو» رفته بود. سازمانی که از طرف دولت ژاپن مامورتجارت خارجی این کشور است. گفت وگوهای اولیه میان هیاتی از جترو و سه نفر همراه کرداحمدی آغاز می شود. دراین مذاکرات تجار ایرانی لیستی بلند بالا در اختیار ژاپنی ها قرار میدهند. جترو یک هفته زمان برای بررسی می خواهد. پس از یک هفته آنها لیست را تایید می کنند و با خوشحالی ابراز می کنند آمادگی فروش تمامی کالاهای سفارش شده را به کرداحمدی دارند.

در این فاصله چند تاجر سرشناس ژاپنی اعتبار کرداحمدی را برای دولتشان تایید کرده بودند. مذاکرات به پرداخت می رسد. کرداحمدی از طرف ژاپنی تخفیف می خواهد و در نهایت و پس از سه روز مذاکره اضافه به تخفیف 20 درصدی هم می رسد. در نهایت طرف ژاپنی پای عقد قرار داد می آید. کرداحمدی به آنها می گوید؛ متاسفانه پولی در کار نیست. یکی از نزدیکان او نقل می کند:« وقتی گفت پول نیست، طرف ژاپنی شوکه شد که خوب چرا برای خرید آمدید؟ حاج آقا گفت حالا پول نداریم ولی می توانیم به شما معادل 2 میلیارد دلار نفت بدهیم.

شما نفت را بگیرید و اصلا گرانتر بفروشید و سودش هم گوارای وجودتان. ژاپنی ها مقداری تامل کردند و بعد گفتند قبول است. کجا نفت را تحویل بگیریم؟ حاج آقا گفتند مشکل همین است که نفت اینجا هم نیست و باید ترتیبی بدهیم که در یک کشور ثانی نفت را به شما برسانیم که این دیگر درتخصص شماست.» حتی اگر در شیوه بیان این مذاکرات اغراق هم صورت گرفته باشد ولی در نهایت 2 میلیارد دلار کالا با همین مذاکرات وارد کشور شد.

علینقی خاموشی از چهره های نزدیک به کرداحمدی مدتی بعد گفته بود ایران با این روش نزدیک 400 هزار بشکه نفت به ژاپن فروخته بود. پس از این معامله او برای همیشه از حضور در جریان خرید و فروش های کلان کنار کشید و ترجیح داد به تجارت کاغذ و حضورش در محافل خیریه بپردازد. اما داستان نفت فروشی این پیرمرد بازاری سال ها در محافل اقتصادی ایران نقل می شد.

کرداحمدی هنوز هم یکی از چهره های ناشناخته اقتصاد ایران است جمله طلایی از او بازمانده که شخصیتش را نشان می دهد:« مقبره ای در قم یا حضرت عبدالعظیم به ایشان (علامه) پیشنهاد داده شده بود ولی ایشان نپذیرفت. اگر می‌پذیرفت ارادت من به ایشان خدشه‌دار می‌شد. ایشان در کنار خلق الله دفن شد ولی اسمش باقی است.»

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار