دنیای ما؛ آن‌طور که پرنده‌ها تماشایمان می‌کنند

حتی تصورش هم شیرین و عجیب است که اگر می‌شد ما آدم‌ها هم مثل پرنده‌ها، آزاد و رها سفر کنیم و جهان را از بالای آسمان ببینیم. ولی خب، ما انسان هستیم، بال نداریم. ما آدم‌های این دنیای پایین هستیم و از عهده‌ی این رهایی برنمی‌آییم. فقط تصور کنیم، اگر امکان این را داشتیم که جهان‌مان را از بالا ببینیم،...

به گزارش «تابناک با تو»؛ حتی تصورش هم شیرین و عجیب است که اگر می‌شد ما آدم‌ها هم مثل پرنده‌ها، آزاد و رها سفر کنیم و جهان را از بالای آسمان ببینیم. ولی خب، ما انسان هستیم، بال نداریم. ما آدم‌های این دنیای پایین هستیم و از عهده‌ی این رهایی برنمی‌آییم. فقط تصور کنیم، اگر امکان این را داشتیم که جهان‌مان را از بالا ببینیم، چه کارهای زشتی را برای بیشتر داشتن از این دنیای کوچک مرتکب نمی‌شدیم و چقدر موجودات بهتر و مهربان‌تری بودیم.

تصور کنیم، در دنیایی که ما آدم‌ها با قید و بند و سیم‌های خاردار و گلوله از مرزهای‌ش اجازه‌ی عبور نمی‌دهیم، کلمه‌ی «مرز» چه چیز مضحک و بی‌معنایی می‌شد. تصور کنیم، تمام پرنده‌هایی را که بالای اردوگاه‌های کار اجباری در سیبری، اردوگاه‌های نگهداری اسرا در جنگ جهانی دوم، مابین آلمان شرقی و غربی، بین کره‌ی شمالی و جنوبی و بر فراز دیوارهای بتونی که خاک را برای مردم فلسطین تنگ‌تر می‌کند و سمت اسرائیلی‌ها را بی هیچ قانونی، بیشتر می‌گشاید، پرواز کردند. تصور کنیم داستان‌هایی را که آن ها دیدند و ما هرگز نمی‌شنویم‌شان. تصور کنیم که آدمی می‌توانست همه‌ی قلبش را، جهانش را و وطنش را، همچون پرنده‌ها -و البته بنفشه‌ها- بردارد و با خود ببرد، هرکجا که خواست!

بخش وستردوک، آمستردام، هلند