در مراسم اختتامیه سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین فیلم در بخش نگاه نو به فیلم «مسخره‌باز» به کارگردانی همایون غنی‌زاده اهدا شد. او یک مهاجر اهل کشور افغانستان را به جای خود روی صحنه فرستاد تا ضمن اعلام معذوریت از پذیرش جایزه، از مشکلات مهاجران افغان در ایران بگوید.
لحظه عدم‌قبول سیمرغ بهترین فیلم نگاه نو، توسط همایون غنی‌زاده (مسخره باز)
متنی که مهاجر اهل افغانستان روی سن جشنواره‌ی فجر خواند، از این قرار است:
اسم من خیال محمد است. نزد آقای غنی زاده کار می کنم من یک مهاجر افغانستانی هستم .از ایشان خواستم اگر توانست امروز از مشکلات مهاجران افغانستانی بگوید و بگوید که زندگی درد دارد.
ایشان از من خواست به جای ایشان اینجا حاضر شوم و خودم از مشکلات مهاجران بگویم و بگویم زندگی درد دارد. در راه فکر کردم مگر مشکلات ما را همه نمی دانند؟ مشکلات تحصیلی، دانشجویی ،امتیازات حقوقی و اجتماعی اما خود مردم ایران مگر مشکلات کم دارند؟ برای همین دیگر نیکو نیافتم در این شرایط گله کنم .
امروز باید فقط حرف های خوب بزنیم. می خواهم از این فرصت استفاده کنم و مردم ایران را سپاس گویم. امروز که آفتاب امید در افغانستان دمیدن گرفته ما مردم افغانستان به پاس سال های میزبانی شما برایتان آرزوی عبور از مشکلات و بحران ها می کنیم. امید که رنگ آرامش دوباره به کشور بازگردد.
سپس خیال محمد نامه ای از همایون غنی زاده کارگردان برگزیده نگاه نو خواند با این متن: نامه ای از همایون غنی زاده که باید موفق شده باشد نگاهی نو به جشنواره تزریق کرده باشد. من که این نامه را می خوانم حاکی از آن است که این اتفاق رخ داده.
لذا با ابراز خرسندی از ایجاد فرصت حضور در جشنواره امسال اینجانب همایون غنی زاده از پذیرفتن این جایزه معذورم امید که در دوره های دیگری کارگردان مقبول تری برای جشنواره باشیم.
برترین ها
لابد رایانه می خواهند، البته رایانه ای که متناسب با قیمت دلار بالا هم برود و مثل قیمت های قلابی اجناس، پایی هم نیاید. البته حق آبه هیرمند را هم باید بدهیم، خود حقشان است، درست نیست که رود به این بزرگی را بالا بکشیم.