همه دروغ می‌گویند، نام کتابی است که «ست استیفنز داویدویتس» اقتصاددان نوشته؛ عنوانی که من به «تقریباً» مقیّدش کردم و مصادره به مطلوب، تا خواننده‌ی این یادداشت، از همین اول ناامید نشود.
امّا بگذارید موقتاً از عنوان این کتاب و یادداشت نویسنده‌اش بگذرم و این بار بدون هیچ قیدی خیال‌تان را «ناراحت» کنم چون از نوشتنِ «تقریباً» در عنوانِ دومِ یادداشتْ پشیمانم!
توصیه می‌کنم به تمامِ عکس های پروفایلی که همسران را در کنار هم، خوش و خُرّم و دست در گردن نشان می‌دهد، شک کنید!
اگر من جای همسرانِ این افراد باشم، از همین امروز شروع می‌کنم به وارسیِ موبایل و کار گذاشتنِ دوربین و شنود در کیف، کفش، اتاق خواب، محل کار و خودروِ طرفم!
اما عکس‌ها را با چشمی نقّاد و نگاهی روانکاوانه و کمی آگاهی از «زبانِ بدن» می‌شود تحلیل کرد؛ پروفایل‌های به مراتب لوس‌تر و جلف‌تر نوشته‌هایی است با این مضامین؛
همسرم، تاجِ سرم
شوهرم، زندگی‌ام
با دیدنِ این نوع نوشته‌های خُنک، یقین کنید یک جای کار می‌لنگد.
اساساً آدم‌ها عادت ندارند خوشبختیِ خود را فریاد بزنند.
چیزی که «شعر» می‌شود و قصه و فیلم یا نقاشی و تئاتر، عموماً فلاکت است و نکبت نه خوشی و لذت.
هر جا دیدید کسی سعادت‌اش را به رخ می‌کشد، دماغ‌تان را بگیرید و فرار کنید.
حالا که بنایِ این یادداشتْ « زیرآب‌زنی» است این را هم اضافه کنم که عکس پروفایلِ یکی از زوجین با فرزندان هم -عموماً - از حُبِّ فرزندان نیست، از بغضِ والدِ غایب در عکس است؛ ردخور ندارد! دیده‌ام که می‌گویم.
اما به یادداشتِ داویدویتس برگردیم که از طنزِ من جدی‌تر نیست اما چون نویسنده‌اش خارجی است و مُرغِ همسایهْ غاز، احتمالاً اثرگذارتر است.
داویدویتس اخیراً یادداشتی نوشته است با این عنوان: «به جای اینستاگرام، در جست‌وجوهای گوگل وِل بگردید».
یادداشت را نیویورک‌تایمز منتشر کرده و علیرضا شفیعی نسب به فارسی برگردانده است. خلاصه‌ی این یادداشت این است: بررسی‌ها نشان می‌دهد که در شبکه‌های اجتماعی اگر از زنان بخواهند جمله‌ی ناقصِ ”شوهرم...“ را تکمیل کنند، بیشترین پاسخ‌ها چنین خواهد بود:
بهترین است.
فوق‌العاده است.
بهترین دوستِ من است.
عالی ترین است.
امّا حقیقت این نیست؛ کافی است در موتور جست‌وجوی « گوگل» همین عبارت را تایپ کنید تا این موجودِ بی‌زبان اما صادق این طور جواب بدهد:
کثافت است!
آزاردهنده است!
بد ذات است!
داویدویتس نتیجه می‌گیرد که اگر در وبگردی های‌تان در فیسبوک و اینستاگرام، در مورد زندگیِ شخصی‌تان احساس بدی پیدا کردید، به گوگل سر بزنید؛ حقیقت آن جاست.
شاید بهتر باشد به جای شعارِ تکراری، از رمق افتاده و بی‌اثر شده‌ی «هرگز ظاهر زندگی دیگران را با باطنِ زندگیِ خود مقایسه نکنید» این جمله را جایگزین کنیم: «پست‌های فیسبوکی دیگران را با جست‌وجوهای گوگلی خود مقایسه نکنید»! باشد که رستگار شویم.
ناصر همتی روانپزشک
چه قدر عصبانی نوشته! حالت خوبه؟ 