وقت در بین ایرانیان نه تنها طلا نیست بلکه نقره هم نیست!
کد خبر: ۱۲۵۷۲۶
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: 2018 October 28    -    ۰۶ آبان ۱۳۹۷ - ۱۲:۰۵
در ایران به وقت اهمیت نمی دهند و وقت ارزشی در بین ایرانیان ندارد: «در هیچ جای جهان مثل ایران وقت بی ارزش نیست. ایرانی باید فرصت داشته باشد تا در کاری فکر کند» این فرصت ممکن است سه ماه، شش ماه یا سال ها طول بکشد. تازه بعد از این همه مدت، ممکن است بگوید چرا عجله کنم، عجله کار شیطان است!

وقت در بین ایرانیان نه تنها طلا نیست بلکه نقره هم نیست!

 وقت در بین ایرانیان نه تنها طلا نیست بلکه نقره هم نیست!به گزارش «تابناک باتو»؛ به نظرم هر قومی اگر بگوید وقت طلاست، ما ایرانیان نمی توانیم بدان معتقد باشیم، چون تنها چیزی که در میان ما ایرانیان ارزش ندارد، وقت است؛ هرچند در گذشته براى تعيين وقت و ساعات روز وسيله مشخصى وجود نداشت و از روی «حركت آفتاب و طلوع و غروب آن تنظيم مى‏شد» (تاريخ اجتماعى ايران...ج‏6ص141) اما اکنون نیز این فرهنگ، چندان تفاوتی نکرده و فرهنگِ وقت نشناسی را ما به دوره حاضر نیز با خود منتقل کرده ایم. امروزه حتی در جلسات مختلف دولتی یا غیردولتی اکثرا رؤسا دیرتر به جلسه می آیند و این پایمال کردن حقوق مردم، نه تنها قبیح شمرده نمی شود بلکه حتی نشانه تشخص است!

لندور انگلیسی که در اوایل قرن بیستم از ایران دیدن کرده است، می نویسد که در ایران به وقت اهمیت نمی دهند و وقت ارزشی در بین ایرانیان ندارد: «در هیچ جای جهان مثل ایران وقت بی ارزش نیست. ایرانی باید فرصت داشته باشد تا در کاری فکر کند» این فرصت ممکن است سه ماه، شش ماه یا سال ها طول بکشد. تازه بعد از این همه مدت، ممکن است بگوید چرا عجله کنم، عجله کار شیطان است!

بعد مى‏نويسد: ايرانيانى كه در آغاز قرن بيستم به اروپا مى‏رفتند از امنيت، آرامش، نظم و وقت‏شناسى‏ ملل غرب غرق شگفتى می ‏شدند رضاقلى ميرزا در سفرنامه اش، تعجب خود را از وقت شناسی اروپاییان اینگونه ابراز می دارد«اغلب امور ايشان از روى حساب است و نزد ايشان بيكارى و بيهوده گردى از هر چيزى بدتر است‏ و ساعات روز و شب را هركس بجهت مشاغل و مكاسب خود تقسيم كرده ممكن نيست كه دقيقه اى اختلاف در آن بهم رسد و رعايت وقت بسيار در نزد ايشان معتبر است...»( سفرنامه رضاقلى ميرزا نايب الاياله...ص567)اما در مقابل،گوبينو از بى‏توجهى ايرانيان به وقت مى‏نويسد كه:ايرانيان ساعت تعيين نمى‏كنند مى‏گويند عصر مى‏آيم و گاه ميزبان را از ساعت 3 تا 8 منتظر مى‏گذارند...»(سه سال در ایران، گوبینو...ص38)

امروزه، در عصر سرعت، بهره گیری از لحظه لحظه زمان برای پیشرفت و ترقی، حرف اول را می زند. خانم ایزابل آلنده رمان نویس شیلیایی که با سالوادور آلنده نیز نسبت فامیلی دارد در دفتر کار خود در بالای سرش تنها دو کلمه نوشته بوده: «لطفا کوتاه!»

اما در این میان باید گفت، امان از کتاب های کت و کلفت و چند جلدی ما و امان از وراجی های بی پایان ما مخصوصا در فضای مجازی و امان از سخنرانی های طولانی ما که گاهی ساعت ها طول می کشد، بی آنکه پشت آن مطالعه ای گسترده نهفته باشد؛ بگذریم از جلسات طولانی و درازِ بی حاصلِ ما...
پس به نظرم این سخن که «وقت طلاست» زیبنده ما نیست بلکه «عجله نکنید» و «عجله کار شیطان است» زیبنده ماست...

علی مرادی مراغه ای

نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۵۸ - ۱۳۹۷/۰۸/۰۷
0
0
یقینا هیچ چیزی جای بهترین سالهای عمر انسان را نمی گیرد که بوسیله سعایت و بدخواهی و نادانی یکعده نمک نشناس و نمک به حرام بگذشت، و حتی در مورد کار و شغل، برخی اوقات فکر می کنم کاش بجای آنکه عمرم را چند سالی در شرکت و با مدیر عاملی عقده ای هدر می دادم، بهتر بود همین کار را آغاز می کردم ولی مساله اینجاست که اگر قرار بود چنین کاری کنم تحصیلات دانشگاهی و تخصص نسبی در آن زمینه برای چه بود؟
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار