به گزارش «تابناک باتو»؛ به نظرم هر قومی اگر بگوید وقت طلاست، ما ایرانیان نمی توانیم بدان معتقد باشیم، چون تنها چیزی که در میان ما ایرانیان ارزش ندارد، وقت است؛ هرچند در گذشته براى تعيين وقت و ساعات روز وسيله مشخصى وجود نداشت و از روی «حركت آفتاب و طلوع و غروب آن تنظيم مىشد» (تاريخ اجتماعى ايران...ج6ص141) اما اکنون نیز این فرهنگ، چندان تفاوتی نکرده و فرهنگِ وقت نشناسی را ما به دوره حاضر نیز با خود منتقل کرده ایم. امروزه حتی در جلسات مختلف دولتی یا غیردولتی اکثرا رؤسا دیرتر به جلسه می آیند و این پایمال کردن حقوق مردم، نه تنها قبیح شمرده نمی شود بلکه حتی نشانه تشخص است!
لندور انگلیسی که در اوایل قرن بیستم از ایران دیدن کرده است، می نویسد که در ایران به وقت اهمیت نمی دهند و وقت ارزشی در بین ایرانیان ندارد: «در هیچ جای جهان مثل ایران وقت بی ارزش نیست. ایرانی باید فرصت داشته باشد تا در کاری فکر کند» این فرصت ممکن است سه ماه، شش ماه یا سال ها طول بکشد. تازه بعد از این همه مدت، ممکن است بگوید چرا عجله کنم، عجله کار شیطان است!
بعد مىنويسد: ايرانيانى كه در آغاز قرن بيستم به اروپا مىرفتند از امنيت، آرامش، نظم و وقتشناسى ملل غرب غرق شگفتى می شدند رضاقلى ميرزا در سفرنامه اش، تعجب خود را از وقت شناسی اروپاییان اینگونه ابراز می دارد«اغلب امور ايشان از روى حساب است و نزد ايشان بيكارى و بيهوده گردى از هر چيزى بدتر است و ساعات روز و شب را هركس بجهت مشاغل و مكاسب خود تقسيم كرده ممكن نيست كه دقيقه اى اختلاف در آن بهم رسد و رعايت وقت بسيار در نزد ايشان معتبر است...»( سفرنامه رضاقلى ميرزا نايب الاياله...ص567)اما در مقابل،گوبينو از بىتوجهى ايرانيان به وقت مىنويسد كه:ايرانيان ساعت تعيين نمىكنند مىگويند عصر مىآيم و گاه ميزبان را از ساعت 3 تا 8 منتظر مىگذارند...»(سه سال در ایران، گوبینو...ص38)
امروزه، در عصر سرعت، بهره گیری از لحظه لحظه زمان برای پیشرفت و ترقی، حرف اول را می زند. خانم ایزابل آلنده رمان نویس شیلیایی که با سالوادور آلنده نیز نسبت فامیلی دارد در دفتر کار خود در بالای سرش تنها دو کلمه نوشته بوده: «لطفا کوتاه!»
اما در این میان باید گفت، امان از کتاب های کت و کلفت و چند جلدی ما و امان از وراجی های بی پایان ما مخصوصا در فضای مجازی و امان از سخنرانی های طولانی ما که گاهی ساعت ها طول می کشد، بی آنکه پشت آن مطالعه ای گسترده نهفته باشد؛ بگذریم از جلسات طولانی و درازِ بی حاصلِ ما...
پس به نظرم این سخن که «وقت طلاست» زیبنده ما نیست بلکه «عجله نکنید» و «عجله کار شیطان است» زیبنده ماست...
علی مرادی مراغه ای