به گزارش «تابناک باتو»؛ صد و بیست و پنج سال پیش، درست در همین روز (۱۹ سپتامبر) زنان نیوزیلند، اولین زنان جهان شدند که حق رأی را به دست آوردند. بعد از بیش از دو دهه تلاش مداوم و جمعی، به راه انداختن کارزار و تجمع و سیل نامه به نماینده‌ها، نوشتن و اعتراض و سخنرانی. آغاز تلاش آن‌ها برای حق رأی، ماجرای جالبی دارد. زنان نیوزیلند در ابتدا حق رأی را بیشتر از هرچیز برای یک خواسته می‌خواستند: بتوانند رأی بدهند و مشروبات الکلی را ممنوع کنند تا دیگر با مصیبت‌ها، خشونت‌ها، بدرفتاری‌ها و بیکاری شوهران و پدران خود که ناشی از الکلی شدن بود، مواجهه نشوند. بیش از هر گروهی هم اتحادیه و لابی تولیدکنندگان مشروبات الکلی چوب لای چرخ تلاش آن‌ها گذاشت، پول خرج کرد و چانه‌زنی می‌کرد تا پارلمان حق رأی زنان را تصویب نکند.
صد و بیست و پنج سال بعد از آن روز فرخنده که راه و چراغی برای بقیه‌ی کشورها شد که پس حق رأی زنان «ممکن است»، امروز جاسیندا آردرن، زن جوان ۳۸ساله‌ای که نخست‌وزیر نیوزیلند است با سری افراشته سخنرانی کرد، گفت افتخار می‌کند که فمینیست است، یادداشتی با تمرکز به یکی از اقوام خود که یکی از اولین زنان مبارز حق رأی در نیوزیلند بود نوشت و دولت‌اش لایحه‌ی منع و محو هرگونه نابرابری دستمزد میان زن و مرد را کلید زد. آردرن می‌خواهد ادای دین او به مادران فمینیست‌اش که نخست‌وزیری او مدیون تلاش آن‌هاست، منع هرگونه دستمزد نابرابر در کشور باشد.
یکی از اولین و کلیدی‌ترین زنان خواهان حق رأی در تاریخ نیوزیلند، کیت شپرد بود. زنی که قلمی بسیار گیرا و توانا داشت و همه‌ی جان و توان و امکانات مالی خود را صرف این هدف کرد که زنان نیوزیلند حق رأی به دست آورند.
یک تفاوت چشمگیر او با بسیاری از اولین زنان خواهان حق رأی در جهان این بود که نگاه همه‌جانبه‌گری داشت و حواسش به همه‌ی سویه‌های نابرابری بود. برای مثال از همان اول می‌گفت حق رأی به تنهایی مطلقا کافی نیست و زنان تا توان اقتصادی نداشته باشند، همیشه تحت ستم خواهند بود یا از همان ابتدا حواسش بود که قوانین ازدواج، طلاق، حضانت، ارث و خشونت باید بازبینی شود و یکی یکی در پارلمان اصلاح شود؛ وگرنه که صرف حق رأی به تنهایی چیز زیادی را تغییر نمی‌دهد. در همین راستا بود که در تاسیس «اتحادیه ملی زنان» نقش داشت و با اصرار و سماجت بخش اقتصادی برای این اتحادیه تاسیس کرد و خود ریاست آن را برعهده داشت.
نگاه او آن قدر پیشرو بود که گاه حتا زنان هم‌رزم و خواهان حق رأی را برآشفته می‌کرد و او را متهم به «تندروی» می‌کردند. کیت شپرد که حالا تصویر او بر روی اسکناس‌های ۱۰ دلاری نیوزیلند نقش بسته است، چندجمله معروفی دارد که انگار نه انگار مال یش از یک قرن پیش است، بلکه این جمله‌ها برای احوال همین امروز هم صدق می‌کند:«از این‌که یک "حوزه" مشخص برای ما تعیین شده خسته شدیم؛ حوزه‌ای که هر چیز و هر کار و هر حرکت خارج از آن "زنانه" نیست. می‌خواهیم محض تنوع هم شده یک‌بار خود عادی‌مون باشیم...باید با همه خطرها، خودمان باشیم. خود واقعی‌مان...»
