به گزارش «تابناک با تو»؛ برای تعويض گواهينامه (از ايالت كارولينا) به كاليفرنيا به اداره مربوطه (به نام DMV ) رفتم. صف حيرت آور افراد و شلوغي فضا باعث بهت و تعجب بود . نصف روز مرخصي گرفته بودم و همان لحظه ى ورود ميشد فهميد كه اينكار با نصف روز شدنى نيست.
حدود پنجاه نفر بيرون ساختمان توى صف بودند و بعد از اينكه مداركشان بررسى ميشد ، تازه هدايت مى شدند به سمت صفِ اصلى انتظار. بوى تند ماريجوانا در فضا و ازدحام آزاردهنده مردم باعث شد منصرف شوم، تا روزى ديگر (بجاي سانفرانسيسكو) به شهر ديگرى در اين حوالى رفته و آنجا (در ازدحام كمتر) اقدام كنم.
قبل از ترك اداره DMV از يكى از مأمورين پرسيدم آيا امكان رزرو وقت اينترنتى هست؟ گفت البته بله ، ولى وقت ها تا دو ماه ديگه پر شده.
هفته گذشته يك روز كامل را مرخصي گرفتم (!) و به شهر والنات كريك (در چهل كيلومترى سانفرانسيسكو) رفتم به اميد خلوت تر بودن اداره گواهينامه . به محض رسيدن به مقابل ساختمان ، صف مردم در بيرون اداره (!) نشان مى داد كه داخل چه خبر است. بعد از نيم ساعت انتظار در صف بيرون ساختمان، به صف داخل ساختمان هدايت شديم.
حدود پنجاه نفر در يك صف و يك كارمند بى حوصله، به دل خرم و آرام (البته نه مثل زوتوپيا) كار بررسي مدارك مردم را انجام مى داد. حدود سه ساعت سر پا گذشت. از عصبانيت و كلافگى و پادرد نميدانستم چه بايد كرد.
بالاخره لحظه طلائى رسيد و به حضور شرفياب شدم. تازه "شماره" مى داد كه بروى بنشينى منتظر نوبت اصلى! تا كارمند اصلى (!) پرونده را بنگرد. يك ساعت هم در صفِ نوبت اصلى گذشت و اين بار خوشحال كه لااقل "صندلى" هست و مى توان نشست.
باز لحظه طلايى رسيد و كارمند ديگر ، مدارك گواهينامه را گرفت . به بى حوصلگى توضيح داد كه بايد امتحان كتبى (تستى) بدهى. گفتم ولى گواهينامه دارم و صرفا انتقال از يك ايالت به ايالت ديگر است. گفت اين قانون كاليفرنيا ست و بايد امتحان بدهى. برو در آن يكى صف بايست.
نيم ساعت در آن يكى صف و بالاخره نوبت امتحان رسيد. با كامپيوتر حدود شصت سوال . اواخر امتحان يكي از سؤالات را اشتباه زدم بر صفحه مونيتور ظاهر شد كه شما رد شديد! (تعداد اشتباه ها از حد مشخص گذشت). براى امتحان بعدى بايد حداقل ٢ دقيقه صبر كنيد. تا دو دقيقه گذشت و زمان شروعِ امتحان مجدد رسيد مامور آمد و گفت ساعت كارى تمام شده برو بيرون و روز ديگر بيا.
در فاصله آن حدود سه ساعتى كه سرِپا گذشت هر لحظه انتظار داشتم طاقت يكنفر تمام شود و اعتراضى/فريادى/عربده اى/چيزى بگويد. كه چرا لااقل بجاى يك كارمند "مسئولان" دو كارمند براى بررسى مدرك در اينجا نمى گذارند؟ نه صدايى از كسى درآمد و نه صحبتى.
كشورى كه بهترين دانشگاهها را دارد و سفينه به فضا مى فرستد آيا نمى تواند مشكل صفِ دائم اداره گواهينامه را در يكى از ثروتمندترين شهرها حل كند؟
كشور ما مشكلات و مسائل بسيارى داشته/دارد ولى مسئله اين است كه عزيزان ايرانى ساكن كشورهاى راقيه گاه كم فروشى مى كنند و از مسائل/واقعيتهاى كشورهاى محل اسكان سخنى نمى گويند.
آرمانشهرى اگر نشان مي دهيم به داخل ايران بايد واجد بيان خوبى ها و ضعف ها (همزمان) باشد. اگر از نظم و انضباط ژاپنى مى گوئيم، همزمان از خشونت پنهان در روابط رئيس و مرئوسى ژاپن هم بگوئيم. از آن قوطى تنگى كه كارمند ژاپنى را در آن جا مى دهند. از فضاى باز آمريكا اگر سخن مى گوئيم و حضور اقوام و ملل مختلف، از برخى بى نظمى ها و واقعيتهاى جامعه آمريكايي و صبوریِ شهروند آمريكائى هم سخن بگوئيم. اما ما يا به تحسيِن محض همت مى گماريم يا به تقبيحِ محض. راهى ميان اين دو بايد جست. ميان مسجد و ميخانه راهى است/ بگوئيد اى حريفان كين كدام است؟
محمدرضا اسلامی
توفو برتو ای چرخ گردون توفو.