اختصاصی «تابناک با تو»؛ از گذشته های دور تا کنون، یک اصل منطقی بسیار زیبایی وجود داشته است که متاسفانه بیشتر افراد بشر به علت خودشیفتگی، حاضر به پذیرش و یا قادر به درک آن نیستند.
این اصل منطقی عبارت است از این که " اثبات شِی ء نَفی ماعَدا نمی کند." این بدان معناست که " اثبات مساله ای به منزله ی نفی غیر از خود نمی باشد. " به عبارت دیگر، وقتی شما از چیزی تعریف می نمایید، این بدان معنا نمی باشد که شما با متضاد یا مخالف آن چیز مخالفید. برعکس نیز، زمانی که شما از چیزی انتقاد می نمایید یا آن را نفی می کنید، این بدان معنا نیست که در صدد اثبات مخالف یا متضاد با آن چیز می باشید. بلکه مساله ی شما تنها همان چیز است و تمجید، نقد و نفی یک چیز، مساله ای دیگر را در بر نمی گیرد.
برای نمونه، علاقه مندی شما به رنگ سبز، به معنای عدم علاقه مندی شما به رنگ های دیگر نمی باشد. تعریف و تمجید شما از یکی از فرزندان خود، به معنای نفرت شما از دیگر فرزند خود نمی باشد.
برای مثال اگر فلانی آدم خوبی است دلیل نمیشود که کس دیگری خوب نباشد؛ اما گاهی در جامعه ما عکس این معنا می دهد و برای اینکه ثابت کنم من آدم خوبیم حتما باید اول خوب بودن دیگران را نفی کنم.
اگر می گوییم فلان کشور مثلاً فنلاند آب و هوای خوبی دارد این بدان معنا نیست که خوب بودن آب و هوای کشور دیگری مانند بلژیک را نفی کنیم. اثبات خوب بودن آب و هوا یک کشور به معنای نفی این ویژگی در جای دیگر دنیا نیست.
در حوزه ی تاریخی نیز، طبق این اصل منطقی مورد پذیرش همه ی منطقیون، تمجید شما از ایران باستان، به معنای نقد و نفی شما از دوران پس از آن نیست. برعکس، ستایش شما از دوران اسلامی، نمی تواند به معنای مخالفت شما با دوران باستان تلقی گردد. همچنین تعریف شما از غرب، به معنای ضدیت شما با شرق و یا کشورتان نیست و برعکس، شرق گرایی و یا ملی گرایی شما، به معنای ضدیت شما با اسلام و غرب نمی تواند معنا و برداشت شود.
زمانی این مساله صادق است که اثبات مساله ای توسط شما همراه با نفی دیگری توسط شما باشد و یا نفی مساله ای از سوی شما، همراه با اثبات مساله ای غیر از آن توسط شما باشد. در غیر این صورت، هر کدام از اثبات یا نفی، به تنهایی به معنای مخالفت و یا موافقت با غیر از آن نیست.
بنا به گزارش «شبکه اجتماعی حقوقدانان» یکی از بزرگ ترین مشکلات فرهنگی کشور مان، عدم درک همین اصل منطقی مهم است که خود ناشی از کم تحملی، خودشیفتگی، عدم تساهل، ذهنیت دشمن تراشانه، ذهنیت بدبینانه و منفی نگرانه، تعصب های بی مورد و ناآگاهی می باشد. در میان بسیاری از مردم، هر گونه اثبات یا نفی مساله ای، به معنای خط کشی و دشمنی با غیرِ او تلقی می شود و همین مساله جدل ها، کینه ها، دشمنی ها و فاصله های زیادی را میان شان به وجود آورده است.
در حالی که می بایست با دیدی باز و خاکستری رنگ و با ذهنیتی مثبت انگارانه و تساهل گرانه، بدین اصل منطقی پذیرفته شده باور داشت که اثبات شی نفی ماعدا نمی کند.
رعایت اصول منطقی در گفتار نوعی مهارت اکتسابی است و سبب می شود تا یک گفتگو از مسیر خود خارج نشده و کار را به مجادله نکشاند. ضرورت گفتگوهای منطقی در جامعه ای که از طیف ها و سلیقه های متفاوت و گاهی متضاد برخوردار است از سوی همه ی افراد در هر جایگاهی ضروری و لازم به نظر می رسد؛ در این صورت گفتگو و تضارب آراء نه تنها یک چالش نیست بلکه فرصت نیز به شمار می رود همانگونه که حضرت علی (ع) فرمودند: «إضربوا بعض الرأي ببعضٍ یتولّد منه الصواب»: رایزنی کنید تا اندیشه درست متولد شود.
بسیار عالی و سپاس فراوان، دید خاکستری و به دیگر سخن بکارگیری منطق فازی (شاهکار زنده یاد پروفسور لطفی زاده دانشمند ایرانی) در زندگی کارا و راهگشا خواهد بود