مهدی بذرافکن در خبرآنلاین نوشت: دیروز تصویری از محمود رضا خاوری مدیرعامل پیشین و فراری بانک ملی در رسانه ها منتشر شد که لااقل برای من حکایت غریبی داشت.
آن قاب غریب، خاوری را این گونه تصویر می کند: صورتی که دیگر ریشی در آن نیست و سیرتی که.... خدا می داند.تی شرت سورمه ای رنگی که شکم برآمده اش را بیشتر نمایان می کند و موهایی که کم کم رو به سفیدی کامل است.
مکان حضورش اما این بار در کازینو نبود تا پول های اختلاس کرده از مردم رنج دیده کشورش را به قمار ببازد. شکارچی این لحظه او را در یک قصابی به دام انداخته بود.
در روزهایی که بسیاری از مردم سرزمینم صورتشان را با سیلی سرخ می کنند؛همان مردمی که روی گنج نشسته اند اما ثروتشان توسط افرادی چون خاوری به تاراج می رود تا خیلی هاشان محتاج نان شب باشند، حضور مدیرعامل پیشین بانک ملی در یک قصابی بزرگ ایرانی در تورنتو برایم معانی خاصی داشت.
قصاب که حتما نباید چاقو به دستش بگیرد و سر حیوانی را گوش تا گوش ببرد.
قصاب و قاتل که حتما نباید چاقو و اسلحه به دست بگیرد و آدم بکشد.
یک قصاب و یک قاتل می تواند با اختلاس پول مردم کشورش و رنجی که در اثر دزدی های اقتصادی بر مردم سرزمینش وارد می کند قصاب و قاتل نام گیرد.
اگر بخواهم بر این عکس شرحی بنویسم قطعا این است:«قصاب در قصابی»...
مشكل ما اينجاست كه به فراري ها ميپردازيم و نسبت به خاوري هاي بالقوه كه تو مملكتمون هستن بي توجهيم.
اون كه فرار كرده(فراريش دادن) ، حواست به داخل باشه تادوباره خاوري پيداش نشه، مردي به داخلي ها انتقاد كن