به گزارش «تابناک باتو»؛ شیرمورچه از راسته بالتوریها و خانواده مورچه خواران است. این موجود دوره کامل دگردیسی (تخم، لارو، شفیره و بلوغ) را طی میکند و در دوره بلوغ بال به دست آورده و پرواز میکند. شیرمورها معمولا در مناطق خشک و شنی در سراسر جهان زندگی میکنند.
یکی از موارد قابل توجه در مورد شیرمورچه (Antlion)، ساختن حفرههای کوچک قیف مانند در شن و ماسه است که از آن به عنوان تله استفاده میکند.
بنا بر این گزارش، شیرمورچه لارو با کمک بدن بیضی شکل خود حفره هایی مخروطی شکل به قطر و ارتفاع ۲ تا ۴ سانتیمتر ایجاد کرده و با آرواره های بلند خود در انتهای حفره درون خاک پنهان شده و با آرامش و صبر در انتظار طعمه خود مینشینند.
معمولا شیب حفره دارای زاویه بحرانی برای حرکت شن و ماسه است، به طوری که با ورود طعمه دیواره ریزش کرده و طعمه را به سمت انتهای حفره و آرواره های شیرمورچه هدایت میکند. در صورتی که مورچه یا دیگر حشرات به اندازه کافی بزرگ باشند، میتوانند از این گودال مرگ فرار کنند، اما معمولا شکار در برابر آرواره های قدرتمند شیرمورچه شانس چندانی ندارد.
پس از اینکه حشره ای در حفره افتاد، شیرمورچه با ریزش دیواره حفره با خبر شده و با کمک آرواره های خود سعی میکند طعمه را به زیر خاک میکشد. گاهی نیز با ارواره های خود طعمه را چندین بار به دیواره حفره میکوبد تا بر آن فایق آید.
درصورتی که حشره بخواهد فرار کند، شیرمورچه به سمت دیواره حفره شن پرتاب میکند که باعث ریزش هرچه بیشتر دیواره میشود.
همچنین برای از پای درآوردن حریف پس از آنکه آرواره های خود را در بدن حریف خود فرو کردند، از اسید فرمیکی که در غده شکمی خود دارند (با غلظت بالای ۵۰ درصد) به بدن طعمه خود تخلیه میکنند.
اسید فرمیک علاوه بر از پای درآوردن طعمه، باعث هضم آسان آن توسط شیرمورچه میشود. شیرمورچه با استفاده از آرواره های خود که در بدن طعمه خود فرو میکند، مایعات بدن آن را که توسط اسید تزریق شده، نرمتر نیز شده است را مکیده و سپس لاشه را از گودال خارج کرده و آن را برای قربانی بعدی آماده میکنند.