چرا مردم از تلگرام دل نمی‌کنند؟

 به گزارش «تابناک با تو»؛ دلایل زیادی می توان برشمرد که چرا کاربران به هر لطایف الحیلی سعی در تداوم حضور در تلگرام دارند و این اقبال با چه انتظاری پدید آمده است؟

تاکنون بر یکی از وجوه «امنیت» بیشتر تأکید شده است: «محرمانگی»؛ بدین معنی که اطلاعات کاربران محرمانه بماند و به هر دلیلی فاش نشود و مورد سوءاستفاده قرار نگیرد. بدیهی است وقتی بستری رایگان برای انجام کاری فراهم می شود، صاحب آن بستر می تواند از قِبَل امکانی که فراهم آورده، به شیوه های مختلفی بهره مند شود چرا که ارزش مورد علاقه کاربران را ایجاد کرده به آنها این امکان را می دهد که بخشی از کارهایی را که با صرف هزینه انجام می دادند مجانی انجام دهند.

بهره مندی از اطلاعات کاربران می تواند انحای مختلفی داشته باشد. تصور غالب این است که خارجی ها بیشتر از مجموع اطلاعات، داده کاوی و تحلیل برای کارها و اهداف کلان ترشان استفاده می کنند و در مقابل متولیان داخلی نسبت به دسترسی به جزئیات زندگی و پیام ها و ارتباطات ممکن است بیشتر علاقه نشان دهند. که این می تواند به مقاومت در پیوستن به پیام رسان های داخلی منجر شود.

اما وجه دیگر «امنیت» داده ها کمتر مورد توجه بوده و آن «حفظ و نگهداری» اطلاعات به معنی انبارش با قابلیت رجوع است. هر حساب کاربری که باز می شود، با اینکه در آغاز واسطه ای برای ارتباط است، در گذر زمان با افزایش ارتباطات ثبت شده به مخزنی تبدیل می شود که تاریخچه ای در خود دارد. هر قدر عمر این حساب بیشتر بوده و گستره وسیعی از ارتباطات را در خود نگه داشته و علاوه بر آن قابلیت جستجو در محتویات آن بیشتر باشد، ارزش آن بیشتر بوده و دل کندن از آن سخت تر می شود. قطع دسترسی به حساب کاربری درست مثل این است که حساب پس انداز کسی بلوکه شود و دیگر نتواند به محتویات آن دسترسی داشته باشد.

تلگرام با توجه به اینکه با محوریت کاربران ایرانی ارتقا پیدا کرد و نیازها، سلیقه ها و تقاضاهای ایرانی را رفته رفته بیشتر مورد توجه قرار داد و توانست در این سال ها هم در ارتباطات شخصی و خانوادگی و هم ارتباطات کاری بیشترین اقبال را داشته باشد و به تبع آن پیش و بیش از آنکه میزبان خارجی یا حاکمیت داخلی بخواهد از آنها بهره مند شود، حساب های کاربری تلگرام هر شخص به حساب بانکی ارزشمندی برای «خود» کاربران تبدیل شده است که دقیقا مثل حساب بانکی واقعی، گذشتن از آن دشوار و قطع دسترسی از این منظر به نظر غیر اخلاقی است.

حفظ اطلاعات در شبکه های اجتماعی به اندازه ای مهم است که وقتی یکی از اولین شبکه های اجتماعی یعنی اورکات بنا به مصلحت مالک آن تصمیم به توقف فعالیت گرفت، ضمن اینکه فرصتی برای انتقال داده ها به کاربران داد، امکان گرفتن نسخه پشتیبان از تاریخچه ارتباطات و اطلاعات در این شبکه را هم فراهم کرد. همچنین اتفاق مشابهی برای یاهو 360 درجه هم افتاد. یا اینکه فیسبوک به واسطه ارزشی که برای حساب های کاربری قائل است، قوانینی را برای انتقال حساب های کاربری به وراث در صورت فوت صاحب حساب وضع کرده است.

بنابراین صرف اینکه به تلگرام به عنوان یک پیام رسان نگاه کرده و از مردم انتظار انتخاب گزینه دیگری را برای «رساندن پیام» داشت، باید برای تداوم دسترسی کاربران ایرانی به انبوه «دارایی» اطلاعاتی آنها در «حسابهای کاربری» شان اندیشید و به آنها برای دل نکندن از «اموال»شان حق داد.

بهزاد کریمزاد شریفی