شاید تا به حال تنها در قصه‌ها و یا داستان‌های عجیب نان پا گنده‌ها و یا داستان هایشان را شنیده باشید، اما واقعا پاگنده‌ها وجود دارند و لطفا به این فکر نکنید که این موجودات در ایران نیستند، زیرا بر اساس گفته‌ها و شنیده‌ها این موجودات که به خاطر گریزشان همچنان معماگونه و افسانه‌ای مانده اند این موجودات واقعی، ولی افسانه‌ای در ایران وجود دارند. در ادامه با ما همراه باشید تا احتمال عجیب وجود پاگنده‌ها در ایران و داستان‌هایی که پیرامون مشاهده و وجود آن‌ها نقل شده است را به اتفاق یکدیگر بررسی نماییم.
در تعریف و توضیح پاگنده‌ها اینگونه می‌گویند که: پاگنده یا ساسکوآچ یکی از موجودات خیالی است که گونه‌ای مخصوص به آمریکای شمالی می‌باشد. پاگنده‌ها به صورت کلی شبیه به گوریل هستند و معمولا در مناطق دور افتاده‌ی شمال آمریکا زندگی می‌کنند.
میانگین قدی پاگنده‌ها ۲ ٫ ۱ تا ۲ ٫ ۷ متر گزارش شده است. چشم‌های این موجود ریز، ابرو‌های درشت و پهن و البته سرش کوچک و مخروطی شکل است. گزارش کرده اند که پاگنده‌ها دارای بویی بسیار بد و زننده می‌باشند. اما وجه تسمیه پاگنده‌ها و عجیب بودنشان در چیست؟ پا گنده را موجودی توصیف کرده اند که شبیه به انسان‌ها هستند!
درواقع این موجود ترکبیبی از شامپانزه، بونوبو، اورانگوتان و انسان و گیبون هستند که، اما در نهایت با میمون‌ها تفاوت دارند و نمی‌توان به آن‌ها میمون گفت.
از دوره‌های خیلی دور در ایران مخصوصا از نواحی شمالی ایران درباره‌ی دیدن پاگنده‌ها داستان‌های در بین مردم محلی گفته می‌شده است. اما همه‌ی این گفته‌ها به خاطر عدم وجود قطعیت کامل و نبود امکانات کامل و حال و هوای آن دوران این موضوع نه به قطعیت رسید و نه تحقیقات جامعی در این زمینه انجام شد.
اما امروزه گزارشاتی مبنی بر وجود پا گنده‌ها در جنگل‌های شمال ایران داده شده است. قبل از این که به کنکاش و بررسی این داستان‌ها عجیب از وجود پاگنده‌ها در ایران بپردازیم. باید این نکته را بگوییم که داستان‌های زیادی وجود دارد و می‌گویند این موجودات خیالی نیستند و امروزه و یا شاید روزگاری در این کره‌ی خاکی می‌زیسته اند و اصلا هم دور از عقل نیست که این موجودات در مناطق سبز و جنگلی ایران همچون شمال کشور نیز وجود داشته باشند.
پاگنده‌ها چیستند؟
به نظر شما با فرض قبول این فرضیه، چگونه پاگنده‌ها در ایران هستند، ولی تاکنون گرفتار انسان‌ها نشده اند و یا نتوانسته اند آن‌ها را به دام بیاندازند؟ جنگل‌های زیادی در شمال ایران وجود دارد که دارای جنگل‌هایی انبوه هستند و در مناطق کوهستانی قرار گرفته اند. در قسمت‌ها کوهستانی این جنگل‌ها قسمت‌هایی وجود دارد که آن قدر صعب العبور است که شاید تا به حال هیچ انسانی از آن عبور نکرده است!
حتی در سردترین فصل‌های سال اصلا از نزدیکی آن‌ها حتی نمی‌توان رد شد. پس اگر پا گنده‌ای در ایران و در شمال کشور وجود داشته باشد بی شک در این مناطق سکنی گزیده اند. علاوه بر این ها، پوشش سبز و گیاهی این مناطق حتی به نوعی برای این موجودات می‌تواند بهترین راه برای استتار باشد.
اصولا این حیوانات هم می‌توانند گوشت خوار باشند و هم گیاه خوار که اتفاقا هر دوی آن‌ها به وفور در مناطق جنگلی در دسترس هستند. همه‌ی این عوامل و البته عواملی شبیه به آن‌ها و البته، عدم باور مردم به وجود این موجودات باعث شده است که این موجودات حتی اگر به طور قطع وجود داشته باشند لازم نباشد که خودشان را به کسی نشان دهند.
پاگنده‌ها در ایران دو نوع دارند: پاگنده‌های جنگلی و پا گنده‌های کوهستانی. می‌گویند که پاگنده‌های جنگلی تیره‌تر و عظیم الجثه‌تر هستند. البته گونه‌های جنگلی و کوهستانی تنها از نظر مکان زندگیشان مورد تفکیک قرار می‌گیرند. پاگنده‌ها با این که ممکن است ترسناک تا حدی به نظر بیایند، اما تا به حال نه تنها در تهران بلکه در تمامی جها هیچ گزارش حمله و آسیب زدن از طرف این موجودات وجود نداشته است.
می‌گویند که پاگنده‌ها به علت شرایط زیستیشان در استتار و پنهان شدن بسیار ماهر هستند و ممکن است حتی در هنگام حضور شما آن‌ها هم حضور داشته باشند، ولی شما اصلا متوجه حضور آنان نشوید. از برخورد و مشاهده‌ی این موجودات در مناطق کوهستانی بسیار کمتر از مناطق جنگلی گزارشی شده است. بیشترین تعداد گزارش‌های واصله در هنگام طلوع خورشید، بعد از ظهر و غروب خورشید بوده است. می‌گویند که اگر روزی خواستید پاگنده‌ها را ببینید حتما به مناطق جنگلی بروید.
البته باید این مورد را به شما بگوییم که امروزه هیچ دولت و یا کشوری برای یافتن این موجود بودجه‌ای را صرف نمی‌کند. هر تحقیق و یا جست و جویی که انجام می‌شود توسط مردم و محلی و یا افراد و محققین کنجکاو است. در ادامه با ما همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر چند روایت از برخورد مردم با پاگنده‌ها را بازگو می‌کنیم.
پاگنده‌ها در ایران چه می‌کنند؟
داستان مردی را می‌خواهیم در ادامه به شما بگوییم که به همراه دوستانش به سمت جنگل‌های شمل کشور در گیلان رفته بود. این مرد می‌گوید که در هنگام عصر بود که باران شروع به باریدن کرد و ما هم به دنبال جایی برای پناه گرفتن بودیم.
بالاخره درختی را پیدا کردیم و در زیر آن منتظر شدیم. شب هنگام بود که حس کردیم موجودی به ما نزدیک می‌شود. وقتی از جا‌های خود بلند شدبم آن موجود از ما به سرعت دور شد. رد پا‌های او را که نگاه کردیم هم بسیار بزرگ بود و هم اصلا به جای پای حیوانی مثل خرس نبود. شاید ما در خانه‌ی او بوده ایم!
از این دست روایت‌ها که اکثر آن‌ها برای ایامی نه چندان دور و حتی در همین چند مدت گذشته بوده اند، بسیار است، اما در نهایت این نکته را متذکر می‌شویم که ما صرفا راوی هستیم و صحت و یا عدم صحت این مطالب را به هیچ عنوان تایید و یا تکذیب نمی‌نماییم
الی گشت
داستان تخیلی قشنگی ساختین!!!!!!!!!!!