به گزارش «تابناک باتو»؛ این وضعیت سیاره ما در سال 2018 است: پس از جنگ ها، انقلاب ها و نشست های بین المللی یکصد سال گذشته ما در جهانی زندگی می کنیم که اقلیتی بسیار کوچک با ثروتی باورنکردنی، بطور گسترده و نامتناسب سلطه خود را بر زندگی سیاسی و اقتصادی جامعه جهانی اعمال می کند. این یک واقعیت است که شش نفر ثروتمندترین های جهان صاحب ثروتی بیش از نیمه فقیرتر جمعیت جهان (3.7 میلیارد انسان) است؛ علاوه بر این یک درصد بالایی [جمعیت جهان] پولی بیش از 99 درصد پایین در اختیار دارد.
زمانی که میلیاردرها ثروت خود را به رخ می کشند، از هر هفت انسان یک تن باید با چیزی حدود 1.25 دلار در روز برای زنده ماندن دست و پا بزند. هر روزه حدود 29000 کودک در پی بیماری های کاملا قابل پیشگیری مانند اسهال، مالاریا یا ذات الریه می میرند.
همزمان در همه جای جهان نخبگان فاسد، الیگارش ها و پادشاهان مستبد میلیاردها برای ریخت و پاش های پوچ خود هزینه می کنند. سلطان برونئی صاحب بالغ بر 500 رولز رویس و یکی از بزرگترین قصرهای دنیا با بیش از 1788 اتاق و به قیمت 350 میلیون دلار می باشد.
پنج تن از ده ثروتمندترین پادشاهان جهان در خاورمیانه زندگی می کنند. اعضای جوان خانواده های سلطنتی بعنوان بخشی از "جت ست" به کیف و عیش در اقصی نقاط دنیا مشغولند، درحالی که آن منطقه از بالاترین نرخ بیکاری جوانان در سطح جهان رنج می برد و 29 میلیون کودک در فقر بسر می برند بدون دسترسی به مسکن مناسب، آب آشامیدنی یا تغذیه سالم. در زمانی که صدها میلیون انسان در شرایط رقت انگیزی بسر می برند، دلالان اسلحه مدام پولدارتر می شوند، زیرا حکومت ها تریلیون ها دلار صرف خرید سلاح می کنند.
ثروت خالص بنیانگذار آمازون، جف بیزوس، که در حال حاضر ثروتمند ترین فرد دنیاست، بالغ بر 100 میلیارد دلار می شود. مالک چهار ویلای بزرگ با ارزشی بالغ بر ده ها میلیون دلار. انگار که این همه هنوز کفایت نمی کند، وی 42 میلیون دلار برای ساخت ساعتی بروی کوهی در تکزاس هزینه کرده که قرار است 10000 سال کار کند. اما کارمندان وی علیرغم ساعت های طولانی کار مشقت بار در انبارهای آمازون برای دستمزدی ناچیز، در مواردی چون بهداشت، مسکن و مواد غذایی محتاج حمایت های عمومی [کوپن مواد غذایی و ...] می باشند که از طریق مالیات شهروندان تأمین می شوند.
اما این هنوز تمام ماجرا نیست، در دوران نابرابری های هنگفت در توزیع ثروت و درآمدها، مردم اعتماد خود به دمکراسی – به معنای حکومت مردم بر مردم و برای مردم - را از دست می دهند. آنها بطور فزاینده به این شناخت می رسند که ساختار اقتصاد جهانی بگونه ایست که اقلیتی در راس آن، مزد و مزایای خود را از کیسه بقیه [پایین تر از خود] به چنگ می آورد. و این باعث خشم آنان می شود.
هم در ایالت متحده و هم در خیلی کشورهای دیگر میلیون ها انسان باید در مقایسه با چهل سال پیش مدت زمانی طولانی تر کار کنند [اما] برای دستمزد و حقوقی کمتر. با احساسی از بی پشت و پناهی قدرتمندانی را مشاهده می کنند که حتی قیمت تباهی آینده فرزندانِ خودشان دائم ثروت اندوزی می کنند.
در گیر و دار چنین نابرابری اقتصادی، جهان شاهد رشد اقتدارگرایی و افراطی گری است که از خشم محرومان ارتزاق کرده و بهره می برد، بر شدت آن می افزاید و در آتش نفرت نژادی و قومی می دمد.
چند سال پیش شبکه «عدالت مالیاتی» برآورد کرد که ثروتمند ترین اشخاص و شرکت های بزرگ تجاری در سراسر جهان حداقل 21 تا 32 تریلیون دلار را در گریزگاه های مالیاتی انباشت کردند تا بدین شکل از پرداخت سهم مالیات خود فرار کنند.
برگرفته از گاردین 14 ژانویه 2018
کاش جوان ها لا اقل با تبر شیشه های ماشین های میلیاردی این دزد ها را میشکستند یا آتش میزدند تا دل فقرا خنک بشه.